تاریخچه تیم ملی ایتالیا

 چهره های برجسته فوتبال آلمان در نیم قرن اخیر

 تاریخچه پیدایش فوتبال

 تاریخچه باشگاه منچستر یونایتد

 تاریخچه جام باشگاهای اسیا

دانلود کنید 

دانلودکنید  

تاریخچه استقلال  

در آستانه آغاز هفتمين دوره مسابقات جام باشگاه هاي جهان در ابوظبي امارات نگاهي به تاريخچه اين مسابقات خالي از لطف نيست.

به گزارش بخش بين الملل سايت رسمي فدراسيون فوتبال ، مسابقات فوتبال جام باشگاه های جهان یا همان جام جهانی باشگاه ها رقابتی است که بین قهرمان شش قاره جهان برگزار مي شود.

مسابقات فوتبال جام باشگاه های جهان به عنوان جایگزین دیدار جام بین قاره ای که هر ساله بین قهرمان جام باشگاه های اروپا با قهرمان جام باشگاه های آمریکای جنوبی برگزار می شد، محسوب می شود. مسابقات جام بین قاره ای تا پیش از این هر ساله به میزبانی کشور ژاپن در ورزشگاه توکیو برگزار می شد.این رقابت ها گرچه با استقبال سرد کشورهای اروپایی روبرو شده است اما کشورهای دیگر قاره ها با آمادگی کامل گام به رقابت با دیگر تیم ها می نهند.

کشورهای اروپایی کمتر از خود تمایل نشان می دهند تا میزبان رقابتی باشند که از بعد تبلیغاتی شاید با لیگ قهرمانان اروپا قابل مقایسه باشد. در سال 2001 قرار شد قاره اروپا و کشور اسپانیا میزبان جام بین قاره ای باشد، رقابتی که مقرر شده بود با حضور 12 تیم برگزار شود اما توافق نهایی بین کشور برگزار کننده و فدراسیون جهانی فوتبال حاصل نشد تا چهارسال بعد این بار قاره آسیا و کشور ژاپن میزبان مسابقات شوند.

در سال 2000 ، اولین دوره این مسابقات در کشور برزیل و ایالت ریودوژانیرو برگزار شد که در نهایت دو تیم از کشور میزبان به نام های کورنتیانس و واسگودوگاما به دیدار نهایی رسیدند. در دیدار نهایی دو تیم در پایان وقت قانونی و اضافی به نتیجه تساوی بدون گل رضایت دادند تا اینکه در ضربات پنالتی کورنتیانس به برتری 4 بر3 رسید و عنوان قهرمانی را از آن خود کرد.

در سال 2005 ، در دومین دوره مسابقات فوتبال جام باشگاه های جهان، کشور ژاپن میزبان مسابقات بود. این بار سائوپائولو برزیل و لیورپول انگلیس به دیدار نهایی صعود کردند که در نهایت تیم برزیلی با برتری یک برصفر مقابل قهرمان اروپا به جام قهرمانی بوسه زد.

در سال 2006 ، سومين دوره این مسابقات در سال 2006 با قهرمانی اینترناسیونال برزیل به اتمام رسید که در دیدار نهایی بارسلونا اسپانیا را با یک گل شکست داد.

در سال 2007 ژاپن میزبان مسابقات فوتبال جام باشگاه های جهان بود و تیم های اوراوا ردز ژاپن، سپاهان ایران، وی تاکر نیوزلند، اتویل اسپورتیو دو ساحل تونس، پاچوکا مکزیک، بوکاجونیورز آرژانتین و آث میلان ایتالیا در اين دوره شركت داشتند. در اين سال آث ميلان از ايتاليا با برتري چهار بر دو مقابل بوكاجونيورز آرژانتين قهرمان شد.

در سال 2008 ، اين دوره نيز که به ميزباني ژاپن برگزار شد ، كه منچستر يونايتد در ديدار نهايي توانست نماينده اكوادور را با نتيجه يك بر صفر شكست دهد و قهرمان اين دوره از رقابتها شود.

در سال 2009 ، بارسلونا توانست با برتري دو بر يك مقابل استوديانتس آرژانتين عنوان قهرماني را از آن خود كند.

دنيلسون برزيلي با تيم پوهانگ استيلرز كره جنوبي با چهار گل زده در اين رقابتها بيشترين گل زده را در طول برگزاري ادوار گذشته اين جام دارد.

بارسلونا با يك عنوان قهرماني و يك عنوان نايب قهرماني پرافتخارترين تيم اين مسابقات است و به طور كل تيمهاي برزيلي با كسب سه عنوان قهرماني و يك نايب قهرماني پرافتخارترين تيمهاي اين مسابقات هستند.

هفتمين دوره رقابتهاي فوتبال جام باشگاه هاي جهان امروز در ابوظبي امارات آغاز خواهد شد و امشب در ديدار افتتاحيه الوحده امارات به مصاف هكاري يونايتد نماينده اقيانوسيه مي رود.

 

باشگاه فوتبال چلسی (به انگلیسی: .Chelsea F.C) یک باشگاه فوتبال انگلیسی در غرب لندن است که در سال ۱۹۰۵ بنا نهاده شد.[۲] این باشگاه در لیگ برتر انگلیس بازی می‌کند و همواره در رده‌های بالای فوتبال انگلیس قرار داشته‌است. چلسی چهار بار قهرمان لیگ برتر انگلیس شده‌است و همچنین شش قهرمانی در جام حذفی فوتبال انگلیس و چهار قهرمانی در جام اتحادیه فوتبال انگلیس را در کارنامه خود دارد. این تیم در مسابقات اروپایی نیز توانسته‌است یک قهرمانی در سوپر جام اروپا[۳] و دو قهرمانی در جام در جام اروپا به دست آورد.[۴]
چلسی نخستین مقام قهرمانی خود را در سال ۱۹۵۵ میلادی و در لیگ دسته اول انگلستان به دست آورد. این باشگاه چند جام نیز در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ به دست آورد، اما تا سال ۱۹۹۷ نتوانست جام مهم دیگری را کسب کند. دهه ابتدایی قرن بیست‌ و یکم درخشان‌ترین و موفقیت‌‌آمیزترین دوره تاریخ باشگاه چلسی به واسطهٔ قهرمانی در لیگ برتر جزیره در سال‌های ۲۰۰۵، ۲۰۰۶ و ۲۰۱۰ و رسیدن به فینال لیگ قهرمانان اروپا در ۲۰۰۸ بوده‌است. بخش عمده‌ای از این افتخارات توسط ژوزه مورینیو کسب شده‌است.[۵][۶]
این باشگاه به‌همراه ورزشگاه استمفورد بریج که با ظرفیت ۴۱٬۸۴۱ نفر[۱] در همسایگی منطقه فولهام (منطقه SW6 1HS لندن) قرار دارد،[۷] در سال ۲۰۰۳ توسط رومن آبراموویچ تاجر، به مبلغ ۱۴۰ میلیون پوند خریداری شد.[۸]
باشگاه چلسی از فصل ۱۹۶۴ - ۱۹۶۵ اقدام به استفاده از پیراهن و شورت ورزشی آبی روشن و جوراب‌های سفید رنگ کرد و تا امروز نیز غالباً این رویه ادامه داشته‌است. تا پیش از آن هیچ‌گاه لباس و شورت بازیکنان این باشگاه یک‌رنگ نبوده‌است.[۹]
نماد باشگاه چندین بار تغییر پیدا کرده‌است که از دههٔ ۱۹۵۰ تا کنون، نماد شیر به عنوان نماد اصلی باشگاه برگزیده شده‌است.[۱۰] این باشگاه به طور میانگین در جایگاه پنجم پایدارترین تیم‌های فوتبال انگلیس قرار دارد.[۱۱] همچنین این تیم با میانگین ۴۱٬۴۰۳ تماشاگر در فصل ۲۰۰۹ – ۲۰۱۰ لیگ برتر انگلیس در رده ششم قرار گرفته‌است.[۱۲]


اولین تیم باشگاه فوتبال چلسی در سپتامبر ۱۹۰۵
باشگاه فوتبال چلسی در مارس ۱۹۰۵ رسماً بنیان نهاده شد[۱۳] و در مدت زمان کوتاهی به مسابقات فوتبال انگلیس راه یافت. در سال‌های نخستین، این باشگاه دستاوردهای اندکی به‌دست آورد که می‌توان به رسیدن به فینال جام حذفی فوتبال انگلیس در سال ۱۹۱۵ اشاره کرد. در بازی پایانی پس از باخت در برابر باشگاه فوتبال شفیلد یونایتد قهرمانی را از دست داد ولی با این وجود برای بازیکنان خود شهرت فراوان کسب کرد.[۱۴]
تد دریک بازیکن سابق باشگاه فوتبال آرسنال و انگلیس در سال ۱۹۵۲ میلادی[۱۵] به عنوان سرمربی به چلسی آمد و شروع به نوسازی باشگاه کرد. وی توانست باشگاه فوتبال چلسی را در فصل ۵۵–۱۹۵۴ قهرمان لیگ دسته اول انگلستان کند.[۱۶] فصل بعد یوفا، جام باشگاه‌های اروپا را راه‌اندازی کرد اما با اعتراض تیم‌های لیگ برتر و فدراسیون فوتبال، چلسی پیش از شروع بازی‌ها، از جام کنار گذاشته شد.[۱۷]


نمودار نتایج تیم چلسی از فصل ۰۶ - ۱۹۰۵ تا فصل ۰۸ - ۲۰۰۷
چلسی در دهه ۱۹۶۰ به رقابت با حریفان در لیگ دسته اول، جام اتحادیه و جام حذفی پرداخت که در فصل ۶۵–۱۹۶۴ توانست قهرمان جام اتحادیه فوتبال انگلیس شود.[۱۸] چلسی در سال ۱۹۷۰، پس از پیروزی با نتیجه ۲–۱ مقابل باشگاه فوتبال لیدز یونایتد، قهرمان جام حذفی فوتبال انگلیس شد،[۱۹] همچنین توانست نخستین قهرمانی اروپایی خود را در جام در جام اروپا با پیروزی مقابل باشگاه فوتبال رئال مادرید در آتن به دست آورد.[۲۰]
اواخر دهه ۱۹۷۰ میلادی و اوایل دهه ۱۹۸۰ میلادی دوران نابسامانی برای چلسی بود، باشگاه دچار مشکلات مالی بسیاری شده بود،[۲۱] فروش ستارگان، باشگاه را با افت شدیدی مواجه کرد.[۲۲] در سال ۱۹۸۲ باشگاه توسط کن بیتس خریداری شد.[۲۳] چلسی در مسابقات بخت کمی برای نتیجه‌گیری داشت و برای نخستین بار در حال سقوط به لیگ دسته سوم بود ولی جان نیل توانست چلسی را در فصل ۸۴–۱۹۸۳ به لیگ بالاتر برساند. این تیم که در سال ۱۹۸۸ بار دیگر به لیگ دسته دوم سقوط کرده بود، بلافاصله در فصل ۸۹–۱۹۸۸ به لیگ دسته اول بازگشت.[۲۴]


هواداران باشگاه چلسی در ورزشگاه خانگی خود
بعد از یک نبرد طولانی مدت قانونی، کن بیتس به مالکیت مطلق بر ورزشگاه باشگاه در سال ۱۹۹۲ رسید.[۲۵] چلسی در سال ۱۹۹۴ به فینال جام حذفی فوتبال انگلیس راه یافت اما نتوانست قهرمانی این مسابقات را به دست آورد.[۲۶] در سال ۱۹۹۶ رود گولیت به عنوان بازیکن - مربی هدایت باشگاه چلسی را به دست گرفت،[۲۷] وی در سال ۱۹۹۷ جام حذفی فوتبال انگلیس را تصاحب کرد.[۲۸] گولیت در سال ۱۹۹۸ جای خود را جان لوکا ویالی داد.[۲۹] او نیز به نفع یک ایتالیایی دیگر یعنی کلودیو رانیری برکنار شد. رانیری از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۴ سرمربی باشگاه چلسی بود.[۳۰]
در ژوئن ۲۰۰۳ میلادی، بیتس باشگاه فوتبال چلسی را به مبلغ ۱۴۰ میلیون پوند، به یک میلیاردر روس‌تبار به نام رومن آبراموویچ فروخت که این رویداد به بزرگ‌ترین خرید و فروش باشگاه در تاریخ فوتبال انگلستان تبدیل شد.[۸] این در حالی بود که رانیری قادر به نتیجه‌گیری مناسب نبود به همین دلیل ژوزه مورینیو جایگزین او شد.[۳۱] چلسی با مورینیو دو قهرمانی در لیگ برتر انگلیس در فصل‌های (۰۵-۲۰۰۴[۳۲] و ۰۶–۲۰۰۵[۳۳]) به دست آورد.
همچنین مورینیو قهرمانی جام حذفی (۲۰۰۷[۳۴]) و جام اتحادیه (۲۰۰۵[۳۵] و ۲۰۰۷[۳۶]) را به افتخارات باشگاه اضافه کرد. در سپتامبر ۲۰۰۷ آورام گرانت جایگزین مورینیو شد.[۳۷] در همان فصل چلسی برای اولین بار به فینال لیگ قهرمانان اروپا صعود کرد اما در ضربات پنالتی، بازی را به تیم منچستر یونایتد واگذار کرد،[۳۸] در پی این نتیجه گرانت اخراج شد.[۳۹]
مربی بعدی فیلیپه اسکولاری بود که در ژوئیه ۲۰۰۸ به چلسی پیوست.[۴۰]
اسکولاری نیز به دلیل نتایج ضعیف تیمی از کار برکنار شد.[۴۱] گاس هیدینگ مربی هلندی به عنوان سرمربی جدید باشگاه چلسی انتخاب شد[۴۲] و توانست این تیم را در سال ۲۰۰۹ قهرمان جام حذفی فوتبال انگلیس کند.[۴۳] اما مربی سابق باشگاه آث میلان کارلو آنچلوتی به عنوان مربی جدید باشگاه چلسی برگزیده شد.[۴۴] وی در اولین فصل حضورش موفق به کسب قهرمانی در لیگ برتر انگلیس و جام حذفی فوتبال انگلیس موسوم به دوگانه انگلیس شد.[۴۵]
نوشتار اصلی: فهرست سوابق و آمارهای باشگاه فوتبال چلسی


فرانک لمپارد بازیکن حال حاضر چلسی و رکورددار بیشترین بازی و بیشترین گل‌زده در بین بازیکنان تیم
بیشترین حضور و بازی برای تیم چلسی در اختیار رون هریس کاپیتان سابق چلسی با ۷۹۵ بازی مابین سال‌های ۱۹۶۱ تا ۱۹۸۰ می‌باشد که بعید است به‌زودی این رکورد شکسته شود.[۶۵] فرانک لمپارد با بیش از ۵۰۰ بازی رکورددار بیشترین بازی در بین بازیکن حال حاضر باشگاه است.[۶۶] در بین دروازه‌بانان نیز پیتر بونتی با ۶۰۰ بازی (۷۹–۱۹۵۹) یکی از رکورداران تاریخ باشگاه چلسی است.[۶۷]
بابی تامبلینگ با ۲۰۲ گل‌زده برای چلسی گلزن‌ترین بازیکن این باشگاه از ابتدا تاکنون بوده‌است. این رکورد مابین سال‌های ۱۹۵۹ تا ۱۹۷۰ و در ۳۷۰ بازی به دست آمده‌است.[۶۵] دیگر بازیکنانی که بیش از ۱۰۰ گل برای باشگاه چلسی به ثمر رسانده‌اند می‌توان به جورج هیلسدون (۱۲–۱۹۰۶)، جورج میلس (۳۹–۱۹۲۹)، روی بنتلی (۵۶–۱۹۴۸)، جیمی گریوس (۶۱–۱۹۵۷)، پیتر آسگود (۷۴–۱۹۶۴ و ۷۹–۱۹۷۸)، کری دیکسون (۹۲–۱۹۸۳)، فرانک لمپارد (–۲۰۰۱) و دیدیر دروگبا (–۲۰۰۴) اشاره کرد. دیکستون با ۱۹۳ گل در رده دوم گلزن‌ترین بازیکنان چلسی قرار دارد. گریوس نیز با ۴۳ گل بهترین گلزن تاریخ باشگاه در یک فصل (۶۱–۱۹۶۰) محسوب می‌شود. فرانک لمپارد نیز با ۱۶۶ گل بهترین بازیکن حال حاضر باشگاه است.[۶۶]
بیشترین حضور هواداران و تماشاگران در ورزشگاه خانگی چلسی که به صورت رسمی ثبت شده در بازی با تیم آرسنال در مسابقات لیگ دسته اول انگلستان در سال ۱۹۳۵ بوده‌است که ۸۲٬۹۰۵ در ورزشگاه حضور داشته‌اند[۶۸] بازسازی ورزشگاه استمفورد بریج و نصب صندلی در تمام جایگاه‌ها در دهه ۱۹۹۰ میلادی،[۶۹] ظرفیت ورزشگاه را به ۴۱٬۸۴۱ نفر کاهش داد.[۱]
چلسی رکوردهای متعددی در انگلستان و اروپا در اختیار دارد، بیشترین امتیاز کسب شده در یک فصل (۹۵ امتیاز)، کمترین گل خورده در یک فصل (۱۵ گل)،[۷۰] بیشترین پیروزی در یک فصل (۲۹ بازی)[۷۱]، بیشترین بازی بدون گل‌خورده در یک فصل (۲۵ بازی)[۷۲] (تماماً در فصل ۰۵–۲۰۰۴) و بیشترین بازی بدون گل‌خورده از ابتدای فصل (۶ بازی) (در فصل ۰۶–۲۰۰۵) از آن جمله‌است.[۷۳]
این باشگاه با پیروزی ۲۱ بر صفر مقابل باشگاه فوتبال Jeunesse Hautcharage در جام در جام اروپا سال ۱۹۷۱ یک رکورد در مسابقات اروپایی به جا گذاشته‌است.[۷۴] چلسی رکورد ۸۶ بازی بدون شکست در ورزشگاه خانگی خود از ۲۰ مارس ۲۰۰۴ تا ۲۶ اکتبر ۲۰۰۸ را در اختیار دارد. همچنین چلسی ۶۳ بازی بدون شکست مابین سال‌های ۱۹۷۸ تا ۱۹۸۰ را به همراه تیم لیورپول در اختیار دارد.[۷۵][۷۶] چلسی رکورد ۱۱ بازی بدون شکست مابین ۲۵ آوریل ۲۰۰۸ تا ۶ دسامبر ۲۰۰۸ را نیز در اختیار دارد.[۷۷]
چلسی در فهرست رکوردداران «اولین‌ها» به همراه تیم آرسنال برای اولین بار در تاریخ ۲۵ اوت ۱۹۲۸ در بازی مقابل سوانسی تاون لباس‌های دارای شماره برتن کرده‌اند.[۷۸] تیم چلسی برای اولین بار در انگلستان در یک مسابقه داخلی با هواپیما برای دیدار با باشگاه فوتبال نیوکاسل در تاریخ ۱۹ آوریل ۱۹۵۷ سفر کرده است[۷۹] و برای اولین بار در لیگ دسته اول در روز یک‌شنبه مسابقه داده‌است، این بازی در تاریخ ۲۷ ژانویه ۱۹۷۴ مقابل تیم استوک سیتی بوده‌است. همچنین چلسی در یک بازی مقابل تیم فوتبال ساوت‌همپتون که در سال ۱۹۹۹ برگزار شده‌است بدون بازیکن انگلیسی و ایرلندی به میدان رفته‌است.[۸۰] چلسی در ۱۹ مه ۲۰۰۷ اولین تیم پیروز در ورزشگاه جدید ومبلی و آخرین تیم پیروز در ورزشگاه ومبلی قبل از بازسازی بوده‌است.[۸۱] چلسی در فصل ۱۰-۲۰۰۹ برای اولین بار به رکورد ۱۰۰ گل‌زده در یک فصل در تاریخ لیگ برتر رسیده‌است.[۴۵]
چ
 

دانلود کنید 

مسی عنوان بهترین بازیکن سال را گرفت 

باشگاه فوتبال بارسلونا


باشگاه فوتبال بارسلونا



نام کامل باشگاه
باشگاه فوتبال بارسلونا
(Fútbol Club Barcelona)

لقب (ها)
آبی و اناری ها

تاریخ تأسیس
۱۹ نوامبر ۱۸۹۹

نام ورزشگاه
نوکمپ
گنجایش): ۹۸٫۷۷۲(

مدیرباشگاه ساندرو روسل

سرمربی
جوزپ گواردیولا

لیگ
لالیگا



آدرس اینترنتی
http://www.fcbarcelona.com

پرگل ترین برد
بارسلونا ۱۰ - ۱ خیمناستیک دی تاراگونا

بدترین باخت
بارسلونا ۱ - ۱۲ اتلتیک بیلبائو

بهترین گلزن تاریخ
سزار رودریگز (۲۳۵)

گروه هوادارها
کلوز (culés)

افتخارات
داخلی: 20 قهرمانی در لالیگا، ۲۵ قهرمانی در

جام حذفی، ۷ قهرمانی در سوپرکاپ و ۲ قهرمانی در لیگ کاپ

اروپایی: ۳ قهرمانی در لیگ قهرمانان، ۳ قهرمانی در جام یوفا، ۴ قهرمانی در جام در جام اروپا و ۲ قهرمانی در سوپرکاپ اروپا

جهانی:1 بار قهرمانی در جام باشکاه های جهان(2009)




باشگاه فوتبال بارسلونا، که به شکل ساده تر بارسلونا و یا بارسا خوانده می‌شود، باشگاهی ورزشی است که در شهر بارسلونا، واقع در ایالت کاتالونیااز کشور اسپانیا قرار دارد. شهرت این باشگاه بیشتر به خاطر تیم فوتبال آن است، که در سال ۱۸۹۹ توسط عده ای اهل سوئیس، انگلیس و اسپانیا و به رهبری خوان گمپر تاسیس شد. باشگاه به نوعی، نهادی برای ترویج فرهنگ و زبان کاتالان است، و از این رو عبارت «فراتر از یک باشگاه» (Més que un club) را به عنوان شعار خود انتخاب کرده است. سرود رسمی باشگاه، El Cant del Barça، اثر جوزپ ماریا اسپیناس نام دارد. تیم فوتبال بارسلونا یکی از سه تیمی است که هرگز به دسته‌ای پایین تر از لالیگا سقوط نکرده است، و نیز با ۲۰ قهرمانی در لالیگا، ۲۵ قهرمانی در جام حذفی، ۷ قهرمانی در سوپرکاپ و ۲ قهرمانی در لیگ کاپ، بعد از رئال مادرید پرافتخارترین تیم اسپانیا است. آنها همچنین با بردن در مجموع ۹ عنوان اصلی در اروپا، یکی از موفق ترین تیم های حاضر در اروپا می باشند.[۱] ۳ قهرمانی در لیگ قهرمانان، ۳ قهرمانی در جام یوفا، ۴ قهرمانی در جام در جام اروپا و ۲ قهرمانی در سوپرکاپ اروپا دستاورد بارسلونا در اروپا تا به امروز می‌باشد. در سال ۲۰۰۹، بارسلونا موفق شد اولین باشگاهی باشد که سه‌گانه لالیگا، کوپا دل ری و لیگ قهرمانان باشگاههای اروپا را به دست می‌آورد. همچنین بارسلونا تنها تیمی است که از سال ۱۹۵۵ همواره در جام باشگاههای اروپا حاضر بوده است. استادیوم باشگاه نوکمپ نام دارد، که با گنجایش ۹۸٫۷۷۲ تماشاگر، بزرگترین استادیوم در اروپاست. بارسلونا از درجه بالایی از محبوبیت برخوردار است، حدود ۲۵٫۷% مردم اسپانیا طرفدار بارسلونا هستند[۲]، و این در حالیست که بر اساس بررسی ای که اخیراً انجام شد، بارسلونا با دارا بودن ۴۴٫۲ میلیون هوادار در اروپا، پرطرفدارترین تیم حاضر در اروپا نیز هست[۳]. باشگاه همچنین با دارا بودن ۱۵۶٬۳۶۶ عضو رسمی در ژوئن ۲۰۰۷، بیشترین عضو ثبت نام شده را در میان تمام باشگاههای فوتبال دنیا دارد. طرفداران بارسلونا همچنین به culés معروفند. بارسلونا رقابت بی نظیری با رئال مادرید داشته و با این تیم در یکی از مشهورترین مسابقه های فوتبال در جهان موسوم به ال کلاسیکو رقابت می‌کند. در فصل ۰۸-۲۰۰۷ بارسلونا با درآمدی بالغ بر ۳۰۸٫۸ میلیون یورو تبدیل به سومین باشگاه ثروتمند جهان شد. بارسلونا دارای تیم دومی به نام بارسلونا اتلتیک نیز هست و تا قبل از ۲۰۰۷، تیم جوانان باشگاه به نام بارسلونا سی نیز فعالیت می‌کرد.
·


تاریخچه

سالهای اولیه(۱۹۰۸-۱۸۹۹)






اعضای تیم در سال ۱۹۰۳

در ۲۲ اکتبر ۱۸۹۹، خوان گمپر در روزنامه لوس دپورتس آگهی ای به چاپ رساند و در آن تمایل خود را برای تشکیل یک باشگاه فوتبال اعلام کرد. در پی این آگهی، در ۲۹ نوامبر همان سال بعد از جلسه‌ای در خیمانسیو سوله، نتایج مثبتی حاصل شد، و سپس ۱۱ بازیکن جذب شدند; واتر وایلد، لوئیس دی اوسو، بارتومئو ترادس، اوتو کونزله، اوته مه یر، انریک دوکال، پره کبوت، کارلس پوجول، جوزپ لوبت، جانپارسونز و ویلیام پارسونز. و در نتیجه باشگاه فوتبال بارسلونا متولد شد. چندین باشگاه دیگر اسپانیا، از جمله رئال مادرید و اتلتیک بیلبائو نیز دارای موسسانی انگلیسی بوده اند، از این رو دارای نامی انگلیسی نیز می‌باشند. بر اساس افسانه ای، خوان گمپر در انتخاب رنگ پیراهن تیم، یعنی آبی و اناری، از رنگ پیراهن بازل سوئیس الهام گرفته است. اگرچه تیم سوئیسی دیگری که گمپر با پیراهن آن بازی کرده، یعنی تیم محلی اش در زوریخ، و نیز تیم مدرسه مرچنت تیلور در کزبی انگلیس، هر دو به عنوان تیم هایی مطرح هستند که ممکن است گمپر ایده پیراهن بارسلونا را از آنها گرفته باشد. بعد از حضور در لیگ کمپئوناتو دی کاتالونا و کوپا دل ری، بارسلونا به سرعت نام خود را در بین تیم های پیش رو در فوتبال اسپانیا قرار داد. در ۱۹۰۲ باشگاه اولین جام خود، کوپا ماکایا، را دریافت کرد، و نیز در همان سال در فینال اولین دوره کوپا دل ری به مصاف بیزکایا رفت که ۱ - ۲ مغلوب شد.







دوران ریاست گمپر(۱۹۲۳-۱۹۰۸)






خوان گمپر

در ۱۹۰۸، خوان گمپر برای اولین بار به عنوان ریاست باشگاه برگزیده شد. گمپر ریاست را در شرایطی خاص بر عهده گرفت: باشگاه از سال ۱۹۰۵، بعد از فتح کمپئوناتو دی کاتالونا، به این طرف، موفق به کسب هیچ عنوانی نشده بود و در نتیجه از لحاظ مالی در وضعیت مساعدی قرار نداشت. گمپر در ۵ دوره متفاوت، در بین سال های ۱۹۰۸ تا ۱۹۲۵، ریاست باشگاه را بر عهده داشت، و حدود ۲۵ سال را در مجموع در خدمت باشگاه گذراند. یکی از مهم ترین دستاوردهای او، کمک به بارسا برای به دست آوردن یک ورزشگاه اختصاصی بود. در ۱۴ مارس ۱۹۰۹، بازی های خانگی تیم به ورزشگاه کرر اینداستریا، که ۸٫۰۰۰ نفر گنجایش داشت، انتقال یافت. گمپر همچنین تلاش هایی برای افزایش تعداد اعضای باشگاه انجام داد، طوری که در سال ۱۹۲۲، تعداد اعضای باشگاه به فراتر از ۱۰٫۰۰۰ نفر افزایش یافت. در این برهه، ورزشگاه باشگاه دوباره تغییر یافت، و این بار به لس کورتس، که در همان سال افتتاح شده بود. ورزشگاه جدید ۲۲٫۰۰۰ نفر گنجایش داشت که بعدها به ۶۰٫۰۰۰ نفر هم رسید. گمپر همچنین جک گرینول را به عنوان سرمربی انتخاب کرد. هدایت او سبب شد که موقعیت بارسا از نظر فنی دچار تحول شود. در دوران گمپر، تیم فوتبال بارسلونا موفق شد یازده کمپئوناتو دی کاتالونا، شش [کوپا دل ری و چهار کوپا دی پیرنز به دست آورده و نخستین «عصر طلایی» خود را تجربه کند.

دوران دیکتاتوری ریوه را و جنگ های داخلی (۱۹۷۴-۱۹۳۹)

در ۱۴ ژوئن ۱۹۲۵، جمعیت حاضر در یک مسابقه، به نشانه همراهی با اورفئو کاتالا، سرود (در متن اصلی دیده شود) پادشاهی را هو کردند، اقدامی خودجوش که به در واقع واکنشی بود به دیکتاتوری پریمو دی ریوه را. حکومت به عنوان انتقام، ورزشگاه را تعطیل کرد و گمپر را هم مجبور به کناره گیری از ریاست باشگاه کرد. در ۱۹۲۸، مراسم قهرمانی بارسلونا در جام حذفی اسپانیا با ترانه‌ای به نام اودا اِ پلاکتو برگزار شد، ترانه‌ای که توسط یکی از اعضای اصلی گروه «نسل ۲۷»، رافائا آلبرتی، و در وصف عملکرد قهرمانانه دروازه بان بارسا، نوشته شده بود. در ۳۰ ژولای ۱۹۳۰، بنیان گذار باشگاه، خوان گمپر، بعد از دوره‌ای افسردگی که به خاطر مشکلات شخصی و اقتصادی ایجاد شده بود، اقدام به خودکشی کرد. اگرچه بارسلونا بازیکنان بزرگی مانند جوزپ اسکولا داشت که می‌توانستند به تیم کمک کنند، اما باشگاه بعد از این وارد دوره‌ای از افت و نزول شد، که در آن کشمکش های سیاسی جامعه ورزشی را به کلی تحت شعاع قرار داده بود. در این دوران، بارسا در سه جبهه با بحران رو به رو بود، مالی، اجتماعی (شمار اعضای باشگاه روز به روز کاهش می‌یافت) و ورزشی (با اینکه تیم جام کمپیونات دی کاتالونیا را در ۱۹۳۰، ۱۹۳۱، ۱۹۳۲، ۱۹۳۴، ۱۹۳۶ و ۱۹۳۸ تصاحب کرد، اما جز جام قهرمانی ۱۹۳۷ که بعدها پس گرفته شد، در سطح اسپانیا توفیق چندادنی نداشت).

یک ماه بعد از شروع جنگ داخلی، رئیس چپ گرای بارسا، جوزپ سانیول، توسط سربازان فرانسیسکو فرانکو در نزدیکی گواداراما به قتل رسید. در تابستان ۱۹۳۷، اعضای تیم در اردوی مکزیک و آمریکا بودند که خبر وقوع جنگ داخلی دیگر به آن ها رسید. قرار داشتن تیم درآن تور باعث شد که باشگاه از نظر اقتصادی در امان بماند، و نیز نصف بازیکنان خواستار پناهندگی به مکزیک و فرانسه شدند. در ۱۶ مارس ۱۹۳۸، فاشیست ها بمبی را در دفتر باشگاه انداختند که خسارت قابل توجهی بر جا گذاشت. چند ماه بعد، بارسلونا زیر سلطه فاشیست قرار گرفت، و به عنوان نمادی از یک کاتالانی مبارز، با مشکلات بسیار جدی ای مبارزه می‌کرد، و این در شرایطی بود که تعداد اعضای باشگاه به تنها ۳٫۴۸۶ نفر کاهش پیدا کرده بود.

بعد از جنگ های داخلی اسپانیا، زبان کاتالانی و پرچم کاتالانونیا ممنوع شد و تیم ها از استفاده از اسامی غیر اسپانیایی منع شدند. این اقدام سبب شد که باشگاه اجباراً به نام اسپانیایی «Club de Fútbol Barcelona» تغییر نام دهد و همچنین پرچم کاتالونیا را از نماد باشگاه حذف کند. در سال ۱۹۳۴، بارسلونا در نیمه نهایی کوپا دل جنلاریزیمو به مصاف رقیب دیرینه خود، رئال مادرید رفت. بازی رفت در لس کورتس با برتری ۰ - ۳ بارسلونا تمام شد. قبل از آغاز بازی برگشت، یک مقام امنیتی از طرف ژنرال فرانکو در رختکن بارسلونا با بازیکنان دیدار کرد. او به آن ها "یادآوری" کرد که آن ها تنها به واسطه "سخاوت" حکومت است که می‌توانند بازی کنند. بعد این اظهارات، در زمین بازی رئال کاملاً بر بازی تسلط داشت، و در پایان بارسا را با نتیجه ۱ - ۱۱ در هم کوبید[۴].





جنگ و شروعی دوباره

در آن سال‌ها که اسپانیا سرگرم جنگ و نزاع‌های سیاسی خودش بود، باشگاه نیز مانند بسیاری از باشگاههای دیگر از جنگ در امان نماند و آسیبهای بسیاری دید و تلخ ترین سالهای بارسا در این زمانها رقم خورد. در سال ۱۹۴۰ اهالی بارسا دوباره توانستند فعالیت خود را شروع کنند و سعی در ساختن تیم و باشگاهی در حد نام ایالت کاتالونیا نمودند و موفق شدند پس از پنج سال یک قهرمانی دیگر در لیگ بدست آورند. این قهرمانی مدیون فداکاری‌های بازیکنانی نظیر: سزار, والاسکو و... بود که در این پیروزی‌ها نقشی انکار ناشدنی داشتند. اسامی تیم قهرمان سال ۱۹۴۵: والاسکو, کویکو, والرون, الیاس, کورتا, کالو, بنیتو, رایش, گونزالوو II, کالوت,سیرا, سانز, کارو,سوسپدرا, واله, اسکولا, ماریانو مارتینز, گونزالوو III, براوو, روودا, باسیلو, ریبا, سزار, سگوئر در سال ۱۹۵۰ بارسا یک بازیکن بزرگ و نابغه را در ترکیب خود دید. کوبالا بازیکنی که در خط حمله بازی می‌کرد و دارای نبوغ عجیبی بود. در طی سالهای حضور وی در باشگاه بزرگ بارسلونا کمتر پیش می‌آمد که بارسلونا مسابقه‌ای را با پیروزی پشت سر نگذارد. حضور وی در بارسا موجب شده بود بارسا به یکی از قدرتهای آن زمان بدل شود. کوبولا به همراه باسورا و سزار یک خط حمله رویائی را تشکیل داده بودند و کمتر تیمی بود که از گزند این سه مهاجم آماده در امان بماند. کوبالا بازیکنی با سه ملیت مجار, چک و اسپانیایی بود که برای هر سه تیم به میدان رفت.

آغاز عصری جدید با لاپورتا

بعد از دوران ناامید کننده گاسپارت، ترکیب یک رئیس باشگاه جوان، خوان لاپورتا، و یک مربی جوان هلندی، فرانک رایکارد، ستاره آث میلان، باشگاه را دوباره به روزهای اوج خود برگرداند. حضور بازیکنان بین المللی نظیر رونالدینهو، دکو، هنریک لارسن، لودویک ژولی، ساموئل اتوو و رافائل مارکز در کنار بازیکنان محصول باشگاه و اسپانیایی مانند کارلس پویول، آندرس اینیستا، ژاوی هرناندز و ویکتور والدز سبب شد که باشگاه دوباره به دوران موفقیت خود برگردد. بارسا در ۰۵-۲۰۰۴ موفق شد لالیگا و سوپرکاپ اسپانیا را ببرد، و نیز دو ستاره این تیم، یعنی رونالدینهو و اتوو به ترتیب به عنوان اولین و سومین بازیکن سال فیفا انتخاب شدند. در فصل ۰۶-۲۰۰۵، بارسلونا قهرمانی اش در لیگ و سوپرکاپ را مجددا” تکرار کرد. نقطه اوج بارسا در لیگ، در سانتیاگو برنابئو اتفاق افتاد، جایی که بارسلونا موفق شد با حسا ب ۰ – ۳ رئال مادرید را شکست دهد، پیروزی ای که دومین برد فرانک رایکارد در برنابئو محسوب می‌شد و از این حیث او را تبدیل به اولین مربی ای کرد که رئال مادرید را در ورزشگاه خانگی اش دو بار شکست می‌دهد. عملکرد رونالدینهو در این بازی به حدی شگفت انگیز بود که بعد از گل دوم اش، گل سوم بارسا، هواداران رئال را وادار به تشویق و تحسین او کرد. در لیگ قهرمانان، بارسا تیم انگلیسی آرسنال را در فینال ۱ – ۲ شکست داد. در این بازی بارسا در حالیکه تا ۱۵ دقیقه به پایان بازی مقابل تیم ۱۰ نفره آرسنال ۰ – ۱ عقب بود، با تعویض هنریک لارسن، که آخرین باری بود که با پیراهن بارسا بازی می کرد، و در پی آن گل ساموئل اتوو و در ادامه جولیانو بلتی، بازیکن تعویضی، موفق شد نتیجه را به ۱ – ۲ تغییر دهد و به این ترتیب اولین جام اروپایی باشگاه بعد از ۱۴ سال به دست آمد.




بازیکنان پیروز بارسا، در حال گرفتن مدال های قهرمانی بعد از برد مقابل آرسنال در فینال

لیگ قهرمانان اروپا

اگرچه بارسا فصل ۰۷-۲۰۰۶ را با قدرت آغاز کرد، اما در انتها فصل را بدون گرفتن جام به پایان برد. بعدها از تور پیش فصل بارسلونا در آمریکا به دلیل اینکه در آن چند بازیکن کلیدی، از جمله گلزن تیم ساموئل اتوو و ستاره جوان بارسا لیونل مسی، آسیب دیدند، به عنوان یکی از عوامل اصلی عدم موفقیت بارسا در این فصل نام برده شد. همچنین بعد از اینکه اتوو آشکارا از فرانک رایکارد و رونالدینهو انتقاد کرد، در تیم اختلافاتی آشکار به وجود آمد. رونالدینهو نیز پذیرفت که عدم آمادگی بالا بر روی نمایش او در این فصل اثر گذاشته است. در لالیگا، بارسا در اکثر اوقات فصل صدرنشین بود، اما با شروع سال جدید رئال مادرید توانست از بارسلونا سبقت گرفته و قهرمانی را به دست آورد. بارسا همچنین در کوپا دل ری به مرحله نیمه نهایی صعود کرد، جایی که در دور رفت آن، گتافه رقیب خود را با حساب ۲ - ۵ در نوکمپ شکست داد، که در آن لیونل مسی گلی به ثمر رساند که باعث شد همه آن را با گل معروف دیه گو مارادونا مقایسه کنند، اما در دور برگشت بازی را ۰ - ۴ واگذار کرد و ااز صعود به فینال باز ماند. آنها در آن سال در جام باشگاه‌های جهان نیز حضور داشتند، جای که در فینال با گلی دیر هنگام مغلوب حریف برزیلی خود، اینترناسیوناله شدند. در لیگ قهرمانان باشگاههای اروپا، بارسا به دلیل قانون گل‌زده در خانهٔ حریف توسط لیورپول درمرحله یک شانزدهم پایانی حذف شد.

بارسلونا فصل ۰۸-۲۰۰۷ را با عنوان سومی در لالیگا به اتمام رساند، و در لیگ قهرمانان و کوپا دل ری به مرحله نیمه پایانی رسید، که در هر دو توسط قهرمان همان سال حذف شد; منچستر یونایتد و والنسیا. یک روز بعد از شکست ۱ - ۴ مقابل رئال مادرید، خوان لاپورتا اعلام کرد که بعد از ۳۰ ژوئن، جوزپ گواردیولا، سرمربی تیم دوم بارسلونا جانشین فرانک رایکارد خواهد شد.[۵]

فصلی همراه با قهرمانی شش گانه

پیش از آغاز فصل ۰۹-۲۰۰۸، موجی از بی اعتمادی نسبت به رئیس باشگاه، خوان لاپورتا، به راه افتاد. این موضوع سبب شد که در انتخابات ۶۰% این بی اعتمادی را تائید کنند، در حالیکه اگر این مقدار به ۶۶% می‌رسید باعث برکناری او از سمتش می‌شد، و نتیجه این رأی گیری باعث استعفای ۸ نفر از اعضای هیئت مدیره شد. لاپورتا به عنوان نشانه‌ای از بازگشت دوباره‌اش، همراه با مدیر ورزشی باشگاه، تکسیکیی بگرستین، تصمیم گرفتند که هافبک سابق بارسلونا، جوزپ گواردیولا، را به عنوان سرمربی جدید تیم معرفی کنند. لاپورتا همچنین با فروش جیانلوکا زامبروتا، دکو، ادمیلسون و رونالدینهو، تغییراتی عمده در تیم به وجود آورد. حدود ۹۰ میلیون یورو توسط لاپورتا و بگرستین برای بازسازی تیم هزینه شد، و بازیکنانی همچون سیدو کیتا، جرارد پیکه، مارتین کاسرس، دنی آلوز و الکساندر هلب خریداری شدند. علاوه بر این باشگاه هستهٔ اصلی خود را که همان بازیکنان پرورش‌یافته در بارسلونا نظیر کاپیتان پویول، لیونل مسی، ژاوی هرناندز، ویکتور والدز و آندرس اینیستا بودند، حفظ کرد. در ۱۷ ژوئن ۲۰۰۷، بارسا با به دست آوردن ۵۰ امتیاز، با ۱۶ برد، دو تساوی و تنها یک باخت در ۱۹ بازی، رکورد بیشترین امتیاز نیم فصل لالیگا را جا به جا کرد. بارسا همچنین بعد از شکست دادن مایورکا موفق شد برای اولین بار بعد از ۱۹۹۸ به فینال کوپا دل ری صعود کند. ۶ روز بعد، در ۲۳ ژانویه، فدراسیون بین المللی تاریخ و آمار فوتبال (IFFHS)، بارسا را به عنوان بهترین تیم فوتبال جهان در ۱۸ سال گذشته معرفی کرد[۶] . رده بندی بهترین باشگاههای تاریخ فوتبال جهان بر اساس نتایج تیم‌ها در رقابت‌های داخلی، از جمله لیگ و جام حذفی، رقابت های بین‌المللی در قاره‌های مختلف و نیز رقابت‌هایی که مستقیماً زیر نظر فیفا برگزار می‌شد، تعیین شد.




جام های سه گانه - کوپا دل ری، لیگ قهرمانان اروپا و لالیگا (از چپ به راست)

بارسا در دومین ال کلاسیکوی این فصل که در سانتیاگو برنابئو انجام می‌شد، موفق به خلق پیروزی تاریخی ۲ - ۶ شد، که با بیشترین گلی که بارسا تاکنون در ال کلاسیکو به ثمر رسانده برابری می‌کرد، و نیز بااقتدارترین برد بارسا در ال کلاسیکو از سال ۱۹۷۰ محسوب می‌شد، زمانی که درخشش یوهان کرایف موجب پیروزی ۰ - ۵ بارسا مقابل رئال شد. در ۶ می ۲۰۰۹، تنها چند روز بعد برد تاریخی مقابل رقیب سنتی، بارسا در بازی برگشت نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان در ورزشگاه استمفورد بریج به مصاف چلسی رفت. در حالی‌که بازی اول بدون گل به پایان رسیده بود، در بازی دوم چلسی با گل دقیقه ۸ خود ۰ - ۱ پیش افتاده بود، تا زمانیکه در اوقات تلف شده، آندرس اینیستا با شوتی از پشت محوطهٔ جریمه بازی را در دقیقه ۹۳ به تساوی کشاند و بارسا به خاطر گل زده درخانه حریف راهی فینال شد. در ۱۳ می، بارسا با برد ۱ - ۴ مقابل اتلتیک بیلبائو در ورزشگاه مستایا، برای ۲۵ اُمین بار قهرمان کوپا دل ری شد تا همچنان رکورددار این عنوان باقی بماند. تنها چند روز بعد، به خاطر باخت رئال مادرید مقابل ویارئال، دوگانهٔ داخلی بارسا قطعی شد و بارسا قهرمانی فصل ۰۹-۲۰۰۸ لالیگا را جشن گرفت. به کمک بازیکنان بی شمار پرورش یافته در بارسا، که تعدادشان از ۱۱ باریکن اصلی به ۷ نفر می رسید ویکتور والدز، کارلس پویول، جرارد پیکه، ژاوی هرناندز، آندرس اینیستا، سرخیو بوسکتس و لیونل مسی، و اندیشه‌های گواردیولا مبنی بر بازی هجومی و حفظ توپ، بارسا منچستر یونایتد، مدافع عنوان قهرمانی، را در ۲۷ می ۲۰۰۹ و در استادیوم المپیکو رم ۰ - ۲ شکست داد، تا سومین قهرمانی باشگاه در اروپا حاصل شود و سه‌گانهٔ بارسا، که پیش از آن قهرمانی در لالیگا و کوپا دل ری مسجل شده بود، به دست آید[۷] [۸]. این نخستین باری بود که یک تیم موفق می‌شد این سه عنوان را در طول یک فصل تصاحب کند[۹]. در تابستان، باشگاه رکورد نقل و انتقالات خود را با هزینه کردن رقم ۴۶ میلیون یورو ( + ساموئل اتوو که ۲۰ میلیون یورو ارزش گذاری شده بود ) برای به خدمت گرفتن زلاتان ایبراهیموویچ شکست[۱۰]. در ادامه روند موفقیت های خود،بارسلونا توانست با گلهای مسی و کرکیچ و پیروزی 3 بر 1 برابر اتلتیکو بیلبائو در بازی برگشت،قهرمانی سوپرلیگ اسپانیا را ازآن خود کند و چهارمین قهرمانی خود را در یک فصل جشن بگیرد.اما این پایان راه نبود و تنها یک هفته بعد،بازیکنان بارسلونا هوای یک قهرمانی دیگر را در سر پروراندند و این بار در شهر موناکو و با گلزنی بازیکن جوان خود پدرو رودریگز لدسما،موفق شدند شاختاردونتسک اوکراین،قهرمان جام یوفا را از پیش رو برداشته و قهرمان سوپر جام اروپا شوند. انگار سرنوشت و خدا پپ گواردیلا را بسیار دوست دارند،چون بارسلونا و گواردیولا بازهم قهرمانی دیگری را به دست آوردند،اما این بار در سطح جهان و جام باشگاه های جهان.در فینال این مسابقات دو تیم بارسلونا و استودیانتس آرژانتین به مصاف هم رفتند.بازیکنان استودیانتس در نیمه اول گلی را وارد دروازه بارسا کردند.تا دقیقه 88 بازی تماشاگران،ستودیانتس را قهرمان میدانستند.اما تعویض طلایی گواردیولا،پدرو رودریگز،بازهم به داد بارسلونا رسید و در این دقیقه بازی را به تساوی کشاند.بازی به وقت اضافه کشید.در این وقت ها بود که لیونل مسی چند شب قبل از انتخابش به عنوان مرد سال فوتبال جهان،گل پیروزی بارسلونا را با سینه به ثمر رساند تا بارسلونا را جاودانه کند و 6 قهرمانی بارسلونا را برای این تیم و گواردیولا فراهم آورد.





ورزشگاه




کمپ نو

در سال ۱۹۵۷ درهای ورزشگاه عظیمی به نام نوکمپ به روی عموم گشوده شد. این ورزشگاه برای حضور نود هزار نفر گنجایش داشت که در زمان خودش حضور این تعداد تماشاگر برای دیدن یک مسابقه فوتبال بسیار عجیب بود. این ورزشگاه بزرگترین ورزشگاه جهان بود که در آن زمان ساخته شد. گنجایش این ورزشگاه پس از مرمت و بازسازی در سالهای گذشته به یکصد و پانزده هزار نفر افزایش یافت. بارسا در این ورزشگاه موفق شد اولین جام اروپایی خود را در مقابل یک تیم لندنی بدست آورد و در نیوکمپ این تیم را با ۶ گل بدرقه کند تا در بازی برگشت با کسب نتیجه مساوی دو بر دو به عنوان قهرمانی دست پیدا کند. طراح و معمار این ورزشگاه عظیم و مخوف شخصی به نام سانتیر بود. یادگاری وی برای همیشه نزد هواداران پر شور بارسا باقی خواهد ماند و مانند گذشته یک مکان مقدس برای آسولگرانا به حساب خواهد آمد.



· نام: کمپ نو

· شهر: بارسلونا

· گنجایش: 98,772

· بخش های دیگر:

o سیوتات اسپورتیوو خوان گمپر (زمین تمرین تیم فوتبال بارسلونا)

o لاماسیا (آکادمی جوانان باشگاه)

o مینی استادی

o پالائو بلوگرانا (سالن اختصاصی باشگاه)

o پالائو بلوگرانا2 (سالن اختصاصی دوم باشگاه)

o پالائو دی گل

o بارسا پارک[۱۱]



افتخارات اروپایی و تیم رویایی

در خلال سالهای ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۴ یوهان کرایف به همراه «تیم رویایی» (لقب این تیم در آن سالها: Dream Team) موفق شد چهار بار پیاپی قهرمان لیگ اسپانیا شود. در سال ۱۹۹۲ بارسلونا در فینال لیگ قهرمانان اروپا موفق شد با گل دقیقه ۱۱۱ رونالد کومان سمپدوریا که در آن زمان بسیار عالی بازی می‌کرد، را شکست دهد و اولین قهرمانی اروپا را جشن بگیرد. در همان سال بارسلونا با شکست دادن وردربرمن در نیوکمپ و با نتیجه دو بر یک موفق شد اولین سوپر کاپ اروپا را نیز بدست آورد. بازی رفت در آلمان و با نتیجه مساوی یک بر یک به پایان رسیده بود و بارسا در مجموع با نتیجه سه بر دو به پیروزی رسید. در سال‌های بعد نوار موفقیت‌های مردمی ترین تیم جهان ادامه داشت. بارسا همیشه محل حضور بزرگترین ستارگان تاریخ فوتبال دنیا بود. بازیکنانی چون مارادونا، روماریو، استوویچکوف، رونالدو و ریوالدو و بسیاری دیگر از ستارگان بزرگ فوتبال در دهه‌های قرن بیستم در بارسلونا افتخار آفرینی نمودند. پس از سه سال رویایی به همراه لوئیس ونگال که برای بارسا ۲ قهرمانی و یک نائب قهرمانی را در لالیگا به همراه داشت، آبی و اناری‌ها دچار افت غیر قابل قبولی شدند. حتی بازگشت دوباره ونگال پس از ۲ سال نیز نتوانست گره از مشکلات تیم بزرگ کاتالونیا باز کند و دست قهرمانان آبی و اناری برای ۶ سال از جام‌های مختلف به دور ماند. بارسا در فصل ۲۰۰۳ - ۲۰۰۴ با خریداری بازیکن بزرگی همچون رونالدینهو توانست دوباره به همان تیم رویایی گذشته بدل شود, این در حالی بود که باشگاههای رئال مادرید و منچستر به شدت سعی داشتند با پیشنهادات وسوسه انگیز رونالدینهو را خریداری کنند, ولی وی با میل قلبی خود به بارسلونا پیوست تا با پیوستن به تاریخ این باشگاه نقش انکار ناپذیری در موفقیتهای بارسا داشته باشد. حضور خوان لاپورتا در راس هرم مدیریتی بارسا و اعتماد او به یک بازیکن بزرگ و یک مربی گمنام به نام فرانک ریکارد که در ابتدای راه مربیگری خود بود، و حضور بازیکنان ارزشمند باعث شد بارسلونا نه تنها دوباره به اوج اقتدار خود در اروپا بازگردد، بلکه چنان نمایش غرور آفرینی از بازی زیبا و فوتبال ناب و در عین حال کسب نتایج پر گل و جذاب را در معرض دید دوستداران فوتبال قرار دهد، که خیلی‌ها آن را بهترین تیم تاریخ بارسلونا و حتی بهترین تیم تاریخ فوتبال بدانند.

بازیکنان بزرگ

یوهان کرایف افسانه‌ای

در سال ۱۹۷۳ مرد افسانه‌ای فوتبال هلند با بارسلونا قرار داد بست. بازیکنی تیز هوش, سریع و جنگنده که تکنیک منحصر به فردی داشت. حضور کرایف در بارسلونا به تنهایی برای شکست دادن رئال مادرید در آن سالها کافی بود. در آن سالها بارسلونا موفق شد با حضور کرایف رئال مادرید مغرور را که از طرف دولت وقت اسپانیا به شدت حمایت می‌شد با پنج گل در هم بکوبد. بارسا با حضور کرایف در بازیهای بسیاری در مقابل رئال مادرید پر مدعا به پیروزی رسید و این آغاز افسانه کرایف در بارسلونا بود. در خلال این سالها باشگاه بارسلونا هفتاد هزار عضو رسمی و ثبت شده داشت که این در آن زمان در نوع خود بی نظیر بود و یک رکورد محسوب می‌شد و هیچ باشگاهی در جهان وجود نداشت که این تعداد هوادار رسمی داشته باشد. یوهان کرایف در دسامبر 2009 که برای رونمایی از لباس جدید بارسلونا شرکت کرده بود از بارسلونا به عنوان تیم ملی کاتالانها یاد کرد تا نشان دهد که بارسلونا همچنان نماد ملی‌گرایی کاتالانها به شمار می آید.

لباس تیم

در مورد منشا و مبدا رنگ پیراهن بارسلونا، چندین روایت مختلف تاریخی وجود دارد که هر یک رنگ پیراهن بارسلونا را منتسب به موضوعی می دانند. طبق یکی از معتبرترین این روایت ها، انتخاب رنگ آبی و اناری به خوان گمپر، موسس باشگاه، نسبت داده شده است.

اخیراً اما این نتیجه گیری به دست آمده است که ایده انتخاب رنگ آبی و اناری برای پیراهن بارسلونا، از تیم سوئیسی اف سی بازل گرفته شده، باشگاهی که گفته می شود گمپر در گذشته در آن بازی می کرده است. با این حال شواهد به دست آمده از نوادگان گمپر، نشان می دهد که موسس بارسا هرگز ارتباطی با باشگاه سوئیسی نداشته است.

اسپانسرها و تولیدکننده‌های پیراهن

|- !سال های !شرکت تولید کننده لباس !تبلیغ پیراهن |- |۱۹۸۲–۱۹۹۲ |rowspan=1| می با |rowspan=3|نداشته است |- |۱۹۹۲–۱۹۹۸ |rowspan=1| کاپا |- |۱۹۹۸–۲۰۰۶ |rowspan=2| نایک |- |۲۰۰۶–تا حالا |rowspan=1| یونیسف |- |}



رقابت های داخلی

· لالیگا

o قهرمانی (۲۰): 1928-1929، 1944-1945، 1947-1948، 1948-1949، 1951-1952، 1952-1953، 1958-1959، 1959-1960، 1973-1974، 1984-1985، 1990-1991، 1991-1992، 1992-1993، 1993-1994، 1997-1998، 1998-1999، 2004-2005، 2005-2006، 2008-2009، 2009-2010.

o نایب قهرمانی (۲۲): 1929-1930، 1945-1946، 1953-1954، 1954-1955، 1955-1956، 1961-1962، 1963-1964، 1966-1967، 1967-1968، 1970-1971، 1972-1973، 1975-1976، 1976-1977، 1977-1978، 1981-1982، 1985-1986، 1986-1987، 1988-1989، 1996-1997، 1999-2000، 2003-2004، 2006-2007.

· کوپا دل ری

o قهرمانی (۲۵): 1909-1910، 1911-1912، 1912-1913، 1919-1920، 1921-1922، 1924-1925، 1925-1926، 1927-1928، 1941-1942، 1950-1951، 1951-1952، 1952-1953، 1956-1957، 1958-1959، 1962-1963، 1967-1968، 1970-1971، 1977-1978، 1980-1981، 1982-1983، 1987-1988، 1989-1990، 1996-1997، 1997-1998، 2008-2009.

o نایب قهرمانی (۸): 1918-1919، 1931-1932، 1935-1936، 1953-1954، 1973-1974، 1983-1984، 1985-1986، 1995-1996.

· کوپا دی لالیگا

o قهرمانی (۲): 1982-1983، 1985-1986.

· سوپرکاپ

o قهرمانی (۱۱): 1945، 1948، 1952، 1953، 1983، 1991، 1992، 1994، 1996، 2005، 2006.


o نایب قهرمانی (۹): 1949، 1951، 1985، 1988، 1990، 1993، 1997، 1998، 1999.





رقابت های اروپایی



· کاپ اروپا لیگ قهرمانان اروپا

o قهرمانی (۳): 1991-1992، 2005-2006، 2008-2009.

o نایب قهرمانی (۳): 1960-1961، 1985-1986، 1993-1994. 

فوتبال ایران در میادین بین المللی، افتخارات زیادی كسب كرده كه اولین آنها به ۵۵ سال پیش بازمی گردد. سال ۱۳۳۰ ملی پوشان كشورمان به مقام دوم بازی های آسیا یی دهلی نو دست یافتند. صعود به مسابقات جام جهانی و المپیك، كسب مقام در جام ملت های آسیا و بازی های آسیا یی و نیز موفقیت های باشگاهی در سطح قاره آسیا، از جمله این افتخارات می باشد. در ذیل تیتروار به ذكر عناوین تیم های ملی و باشگاهی كشورمان در میادین بین المللی طی ۵۵ سال گذشته بسنده می كنیم؛
▪ مقام دوم فوتبال بازی های آسیا یی ۱۹۵۱ دهلی نو
▪ صعود به پیكارهای فوتبال المپیك ۱۹۶۵ توكیو
▪ مقام دوم فوتبال بازی های آسیایی ۱۹۶۶ بانكوك
▪ قهرمانی در جام ملت های ۱۹۶۸ آسیا تهران
▪ قهرمانی استقلال در جام باشگاه های آسیا ۱۹۷۰
▪ صعود به پیكارهای فوتبال المپیك ۱۹۷۲ مونیخ
▪ قهرمانی در جام ملت های ۱۹۷۲ آسیا بانكوك
▪ قهرمانی در رشته فوتبال بازی های آسیایی ۱۹۷۴ تهران
▪ صعود به پیكارهای فوتبال المپیك ۱۹۷۶ مونترال
▪ قهرمانی در جام ملت های ۱۹۷۶ آسیا تهران
▪ صعود به جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین
▪ صعود به پیكارهای فوتبال المپیك ۱۹۸۰ مسكو
▪ مقام سوم در جام ملت های ۱۹۸۰ آسیا
▪ مقام سوم در جام ملت های ۱۹۸۸ آسیا قطر
▪ قهرمانی در رشته فوتبال بازی های آسیایی ۱۹۹۰ پكن
▪ قهرمانی استقلال در جام باشگاه های آسیا ۱۹۹۰
▪ قهرمانی پرسپولیس در جام درجام باشگاه های آسیا ۱۹۹۰
▪ قهرمانی پاس در جام باشگاه های آسیا ۱۹۹۲
▪ مقام سوم در جام ملت های ۱۹۹۶ آسیا امارات
▪ صعود به جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه
▪ قهرمانی در رشته فوتبال بازی های آسیایی ۱۹۹۸ بانكوك
▪ قهرمانی در رشته فوتبال بازی های آسیایی ۲۰۰۲ بوسان
▪ مقام سوم در جام ملت های ۲۰۰۴ آسیا چین
▪ صعود به جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان 

اولین دیدار بین دو تیم ملی در سال ۱۸۷۲ و بین تیم‌های انگلستان و اسکاتلند انجام گرفت اما در آن سال‌ها فوتبال خارج از بریتانیای کبیر بعد زیادی نداشت. پس از افزایش محبوبیت فوتبال در آغاز قرن بیستم، این ورزش در المپیک‌های تابستانی ۱۹۰۰ و ۱۹۰۴ و المپیک میانی ۱۹۰۶ به عنوان ورزش ناظر (بدون اهدای مدال) شرکت کرد. در المپیک تابستانی ۱۹۰۸ بالاخره فوتبال یکی از ورزش‌های رسمی گشت. مسابقات فوتبال در آن سال توسط «انجمن فوتبال» (فدراسیون فوتبال در انگلستان) برگزار می‌شدند و تنها بازیگران آماتور در آن شرکت داشتند و گاها بیشتر یک نمایش بود تا یک مسابقه. تیم ملی آماتورهای فوتبال انگلستان هم در المپیک ۱۹۰۸ و هم در المپیک ۱۹۱۲ فاتح مسابقات شد.

با توجه به این‌که مسابقات فوتبال المپیک تنها بین تیم‌های آماتور برگزار می‌شد، مسابقات «نشان سر توماس لیپتون»‌ توسط «سر توماس لیپتون» در ۱۹۰۹ و در تورین برگزار شدند. این مسابقات معمولا به عنوان اولین تورنمنت جدی جهانی شناخته می‌شوند و اکثر باشگاه‌های خوب جهان از ایتالیا، آلمان و سوئیس در آن‌ها شرکت داشتند. تیم وست آکلند، تیمی آماتور از روستایی در شمال شرق انگلستان، فاتح این مسابقات شد. وست آکلند در مسابقات بعدی در ۱۹۱۱ نیز قهرمان شد و بر طبق قوانین بازی‌ها، نشان سر توماس را تا ابد به خانه برد.

در ۱۹۱۴ فیفا توافق کرد که مسابقات المپیک را به عنوان «مسابقات قهرمانی فوتبال آماتورها» به رسمیت بشناسد و مسئولیت برگزاری آن را به عهده بگیرد. این باعث شد که مسابقات فوتبال المپیک تابستانی ۱۹۲۴ به اولین تورنمنت فوتبال بین‌قاره‌ای بدل شود. اروگوئه قهرمان این مسابقات شد و در سال ۱۹۲۸ نیز مدال طلا را کسب کرد.

در ۲۸ می‌۱۹۲۸ پس از طرحی که رئیس وقت فیفا،ژول ریمه، طراحی کرده بود، تصمیم گرفته شد که فیفا تورنمنت بین‌المللی خود را به پا کند. با توجه به این‌که اروگوئه صاحب مدال طلای دو المپیک قبلی بود و با توجه به این‌که در سال ۱۹۳۰ جشن صدمین سالگرد استقلالش را می‌گرفت، میزبانی به این کشور سپرده شد.

اولین جام جهانی رسمی
المپیک تابستانی ۱۹۳۲ در لوس آنجلس برگزار شد و به علت عدم محبوبیت فوتبال در آن کشور، این ورزش در برنامهٔ بازی‌ها گنجانده نشد. علت دیگر عدم توافق فیفا و کمیته بین‌المللی المپیک در مورد وضعیت بازیگران آماتور بود. رئیس وقت فیفا، ژول ریمه، طرحی ارائه کرد که بر طبق آن اولین مسابقات جام جهانی در ۱۹۳۰ و در اروگوئه برگزار شود. فدراسیون‌های ملی بعضی کشورها به فرستادن یک تیم به مسابقات دعوت شدند. با توجه به این‌که میزبان مسابقات –اروگوئه- بسیار دور از اروپا واقع شده بود و تیم‌های اروپایی برای شرکت در این مسابقات باید در سفر پر هزینه‌ای از اقیانوس اطلس می‌گذشتند، تا دو ماه مانده به مسابقات هیچ کشور اروپایی حاضر به فرستادن تیم نشده بود. ژول ریمه نهایتا تیم‌های اروپایی بلژیک، فرانسه، رومانی و یوگسلاوی را به قبول این سفر راضی کرد. مجموعا ۱۳ کشور در این جا شرکت کردند – هفت تیم از آمریکای جنوبی، چهار تیم از اروپا و دو تیم از آمریکای شمالی .

اولین دیدارهای جام جهانی به طور همزمان برگزار شدند و توسط فرانسه و آمریکا فتح شدند. این دو تیم به ترتیب مکزیک را ۴ بر ۱ و بلژیک را ۳ بر ۰ مغلوب کردند. اولین گل تاریخ جام جهانی توسط لوسین لورن از فرانسه به ثمر رسید. چهار روز بعد برت پاتناد از آمریکا اولین هت-تریک تاریخ جام را در برد ۳ بر ۰ آمریکا مقابل پاراگوئه ثبت کرد. در مسابقهٔ فینال اروگوئه با نتیجهٔ ۴-۲ از صد آرژانتین گذشت و اولین فاتح جام جهانی شد. این مسابقه در مونته‌ویدئو انجام شد و ۹۳ هزار نفر شاهد برگزاری آن بودند.

پیشروی
مشکلات اولیهٔ بازی‌ها مسائل مربوط به سختی سفرهای بین‌قاره‌ای و جنگ بود. همانطور که تیم‌های اروپایی حاضر به سفر برای شرکت در جام اروگوئه ۱۹۳۰ نبودند، تیم‌های آمریکای جنوبی نیز حاضر به تحمل سفر برای شرکت در جام ۱۹۳۴ و ۱۹۳۸ نبودند و برزیل تنها تیمی بود که در این جام‌ها شرکت جست. جام‌های ۱۹۴۲ و ۱۹۴۶ به دلیل وقوع جنگ جهانی دوم و پیامدهای آن برگزار نشدند.

جام جهانی ۱۹۵۰ برای اولین بار شاهد حضور تیم‌هایی از جزیرهٔ بریتانیا، مبدع فوتبال، بود. تیم‌های بریتانیایی (انگلستان، اسکاتلند و ...) در ۱۹۲۰ از فیفا بیرون کشیده بودند اما در ۱۹۴۶ با دعوت مجدد فیفا به این فدراسیون بازگشتند و در این جام بازی کردند. این تورنمنت در ضمن شاهد حضور دوبارهٔ اروگوئه، قهرمان جام اول، بود که دو جام قبلی را تحریم کرده بود. اروگوئه در بازگشت خود مجددا قهرمان شد. (در ضمن جام ۱۹۵۰ اولین و آخرین جامی بود که مرحلهٔ نهایی آن به صورت گروهی برگزار می‌شد و نه به صورت حذفی و در نتیجه قرار بود مسابقهٔ مشخص فینال نداشته باشد. گرچه صورت امتیازها به طوری شد که عملا بازی برزیل و اروگوئه به صورت بازی فینال درآمد). در جام‌های بین ۱۹۳۴ تا ۱۹۷۸ شانزده تیم در مسابقات شرکت کردند (به غیر از چند مورد که تیم‌ها پس از راه‌یابی به بازی‌ها استعفا دادند). اکثر تیم‌های از اروپا و آمریکای لاتین بودند و اقلیت بسیار کمی از آفریقا، آسیا و اقیانوسیه. نمایندگان این قاره‌ها معمولا به سادگی توسط تیم‌های اروپایی و آمریکای لاتینی مغلوب می‌شدند (یک استثنای مهم کرهٔ شمالی بود که در ۱۹۶۶ تا یک چهارم نهایی بالا آمد). در جام ۱۹۸۲ تعداد تیم‌های شرکت کننده به ۲۴ افزایش یافت و این رقم در ۱۹۹۸ به ۳۲ رسید که نتیجتا تیم‌های بیشتری از آفریقا،آسیا و آمریکای شمالی شانس شرکت پیدا کردند. در سال‌های اخیر شرکت‌کنندگان این قاره‌ها توفیق بهتری داشته‌اند. کامرون در ۱۹۹۰ تا یک چهارم نهایی بالا آمد و کرهٔ جنوبی،سنگال و آمریکا در ۲۰۰۲ همه حداقل تا یک چهارم نهایی بالا آمدند (کرهٔ جنوبی نهایتا چهارم شد). ۱۹۷ کشور برای راه‌یابی به جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان با هم دیگر رقابت کردند. از تمامی ۲۰۷ عضو فیفا تا بحال تنها سه کشور برای راه‌یابی به جام تلاش نکرده‌آند. با توجه به این‌که کوموروس و تیمور شرقی اعضای تازه‌ای هستند و هنوز این امکان را نداشته‌اند، در واقع بوتان تنها کشوری است که شانس خود را برای شرکت در جام جهانی محک نزده.

در دههٔ ۹۰ جام جهانی زنان فیفا نیز راه‌اندازی شد و اولین جام جهانی زنان در ۱۹۹۱ در چین برگزار شد. شکل برگزاری این مسابقات مانند مدل مردان است و هر چهار سال یک‌بار برگزار می‌شوند. آمریکا، آلمان، چین و نروژ تا بحال از موفق‌ترین تیم‌های جام جهانی زنان بوده‌اند.

جام یادبود
از ۱۹۳۰ تا ۱۹۷۰ یادبود ژول ریمه به قهرمان بازی‌ها اهدا می‌شد. این جام ابتدا با نام «جام جهانی»‌ شناخته می‌شد اما بعدها و در ۱۹۴۶ به افتخار رئیس فیفا و مبتکر بازی‌ها یعنی ژول ریمه نامش تغییر داده شد. در سال ۱۹۷۰ برزیل برای سومین بار قهرمان جام شد و طبق قوانین جام را برای همیشه نزد خود نگاه داشت. با این حال این «یادبود ژول ریمه» در ۱۹۸۳ دزیده شد و تا بحال هرگز پیدا نشده‌است.

پس از ۱۹۷۰ جایزهٔ یادبود جدیدی با نام «یادبود جام جهانی فیفا» طراحی شد. این جام در پایان هر دوره نزد کشور قهرمان به امانت خواهد بود و حتی فتح سه‌بارهٔ آن باعث نگهداری همیشگی آن نمی‌شود. آرژانتین، آلمان (به عنوان آلمان غربی) و برزیل تا بحال هر یک دو بار فاتح این جام دومی شده‌اند. نام هر کشور برنده بر جام جهانی فیفا حک خواهد شد و از این جام تا سال ۲۰۳۸ یعنی وقتی که جام از نام تیم‌های فاتح پر شود، استفاده خواهد شد.

این جام که از سال ۱۹۷۴ به بعد به قهرمان بازی‌ها اهدا می‌شود توسط سیلویو گازانیگا مجسمه‌ساز ایتالیایی طراحی شده‌است. جنس این جام از طلا و مالاکیت (مرمر سبز) بوده، ارتفاعی برابر با ۳۵ سانتی‌متر دارد و وزنش به ۵ کیلوگرم می‌رسد.

پوشش رسانه‌ای
جام جهانی فوتبال در ۱۹۵۴ برای اولین بار از تلویزیون‌ها پخش شد و در حال حاضر پرتماشاگرترین رویداد ورزشی جهان است و تماشاگرانش از بازی‌های المپیک نیز تجاوز می‌کنند. تخمین زده می‌شود که ۲۸٫۸ بیلیون نفر بازی‌های جام جهانی ۲۰۰۲ را تماشا کرده‌آند. تنها فینال آن بازی‌ها توسط ۱٫۱ بیلیون نفر دیده شده‌است. مسابقات قرعه‌کشی آن جام بیش از ۳۰۰ میلیون نفر بیننده داشته‌است. 

دانلود کنید