باشگاه فوتبال بارسلونا


باشگاه فوتبال بارسلونا



نام کامل باشگاه
باشگاه فوتبال بارسلونا
(Fútbol Club Barcelona)

لقب (ها)
آبی و اناری ها

تاریخ تأسیس
۱۹ نوامبر ۱۸۹۹

نام ورزشگاه
نوکمپ
گنجایش): ۹۸٫۷۷۲(

مدیرباشگاه ساندرو روسل

سرمربی
جوزپ گواردیولا

لیگ
لالیگا



آدرس اینترنتی
http://www.fcbarcelona.com

پرگل ترین برد
بارسلونا ۱۰ - ۱ خیمناستیک دی تاراگونا

بدترین باخت
بارسلونا ۱ - ۱۲ اتلتیک بیلبائو

بهترین گلزن تاریخ
سزار رودریگز (۲۳۵)

گروه هوادارها
کلوز (culés)

افتخارات
داخلی: 20 قهرمانی در لالیگا، ۲۵ قهرمانی در

جام حذفی، ۷ قهرمانی در سوپرکاپ و ۲ قهرمانی در لیگ کاپ

اروپایی: ۳ قهرمانی در لیگ قهرمانان، ۳ قهرمانی در جام یوفا، ۴ قهرمانی در جام در جام اروپا و ۲ قهرمانی در سوپرکاپ اروپا

جهانی:1 بار قهرمانی در جام باشکاه های جهان(2009)




باشگاه فوتبال بارسلونا، که به شکل ساده تر بارسلونا و یا بارسا خوانده می‌شود، باشگاهی ورزشی است که در شهر بارسلونا، واقع در ایالت کاتالونیااز کشور اسپانیا قرار دارد. شهرت این باشگاه بیشتر به خاطر تیم فوتبال آن است، که در سال ۱۸۹۹ توسط عده ای اهل سوئیس، انگلیس و اسپانیا و به رهبری خوان گمپر تاسیس شد. باشگاه به نوعی، نهادی برای ترویج فرهنگ و زبان کاتالان است، و از این رو عبارت «فراتر از یک باشگاه» (Més que un club) را به عنوان شعار خود انتخاب کرده است. سرود رسمی باشگاه، El Cant del Barça، اثر جوزپ ماریا اسپیناس نام دارد. تیم فوتبال بارسلونا یکی از سه تیمی است که هرگز به دسته‌ای پایین تر از لالیگا سقوط نکرده است، و نیز با ۲۰ قهرمانی در لالیگا، ۲۵ قهرمانی در جام حذفی، ۷ قهرمانی در سوپرکاپ و ۲ قهرمانی در لیگ کاپ، بعد از رئال مادرید پرافتخارترین تیم اسپانیا است. آنها همچنین با بردن در مجموع ۹ عنوان اصلی در اروپا، یکی از موفق ترین تیم های حاضر در اروپا می باشند.[۱] ۳ قهرمانی در لیگ قهرمانان، ۳ قهرمانی در جام یوفا، ۴ قهرمانی در جام در جام اروپا و ۲ قهرمانی در سوپرکاپ اروپا دستاورد بارسلونا در اروپا تا به امروز می‌باشد. در سال ۲۰۰۹، بارسلونا موفق شد اولین باشگاهی باشد که سه‌گانه لالیگا، کوپا دل ری و لیگ قهرمانان باشگاههای اروپا را به دست می‌آورد. همچنین بارسلونا تنها تیمی است که از سال ۱۹۵۵ همواره در جام باشگاههای اروپا حاضر بوده است. استادیوم باشگاه نوکمپ نام دارد، که با گنجایش ۹۸٫۷۷۲ تماشاگر، بزرگترین استادیوم در اروپاست. بارسلونا از درجه بالایی از محبوبیت برخوردار است، حدود ۲۵٫۷% مردم اسپانیا طرفدار بارسلونا هستند[۲]، و این در حالیست که بر اساس بررسی ای که اخیراً انجام شد، بارسلونا با دارا بودن ۴۴٫۲ میلیون هوادار در اروپا، پرطرفدارترین تیم حاضر در اروپا نیز هست[۳]. باشگاه همچنین با دارا بودن ۱۵۶٬۳۶۶ عضو رسمی در ژوئن ۲۰۰۷، بیشترین عضو ثبت نام شده را در میان تمام باشگاههای فوتبال دنیا دارد. طرفداران بارسلونا همچنین به culés معروفند. بارسلونا رقابت بی نظیری با رئال مادرید داشته و با این تیم در یکی از مشهورترین مسابقه های فوتبال در جهان موسوم به ال کلاسیکو رقابت می‌کند. در فصل ۰۸-۲۰۰۷ بارسلونا با درآمدی بالغ بر ۳۰۸٫۸ میلیون یورو تبدیل به سومین باشگاه ثروتمند جهان شد. بارسلونا دارای تیم دومی به نام بارسلونا اتلتیک نیز هست و تا قبل از ۲۰۰۷، تیم جوانان باشگاه به نام بارسلونا سی نیز فعالیت می‌کرد.
·


تاریخچه

سالهای اولیه(۱۹۰۸-۱۸۹۹)






اعضای تیم در سال ۱۹۰۳

در ۲۲ اکتبر ۱۸۹۹، خوان گمپر در روزنامه لوس دپورتس آگهی ای به چاپ رساند و در آن تمایل خود را برای تشکیل یک باشگاه فوتبال اعلام کرد. در پی این آگهی، در ۲۹ نوامبر همان سال بعد از جلسه‌ای در خیمانسیو سوله، نتایج مثبتی حاصل شد، و سپس ۱۱ بازیکن جذب شدند; واتر وایلد، لوئیس دی اوسو، بارتومئو ترادس، اوتو کونزله، اوته مه یر، انریک دوکال، پره کبوت، کارلس پوجول، جوزپ لوبت، جانپارسونز و ویلیام پارسونز. و در نتیجه باشگاه فوتبال بارسلونا متولد شد. چندین باشگاه دیگر اسپانیا، از جمله رئال مادرید و اتلتیک بیلبائو نیز دارای موسسانی انگلیسی بوده اند، از این رو دارای نامی انگلیسی نیز می‌باشند. بر اساس افسانه ای، خوان گمپر در انتخاب رنگ پیراهن تیم، یعنی آبی و اناری، از رنگ پیراهن بازل سوئیس الهام گرفته است. اگرچه تیم سوئیسی دیگری که گمپر با پیراهن آن بازی کرده، یعنی تیم محلی اش در زوریخ، و نیز تیم مدرسه مرچنت تیلور در کزبی انگلیس، هر دو به عنوان تیم هایی مطرح هستند که ممکن است گمپر ایده پیراهن بارسلونا را از آنها گرفته باشد. بعد از حضور در لیگ کمپئوناتو دی کاتالونا و کوپا دل ری، بارسلونا به سرعت نام خود را در بین تیم های پیش رو در فوتبال اسپانیا قرار داد. در ۱۹۰۲ باشگاه اولین جام خود، کوپا ماکایا، را دریافت کرد، و نیز در همان سال در فینال اولین دوره کوپا دل ری به مصاف بیزکایا رفت که ۱ - ۲ مغلوب شد.







دوران ریاست گمپر(۱۹۲۳-۱۹۰۸)






خوان گمپر

در ۱۹۰۸، خوان گمپر برای اولین بار به عنوان ریاست باشگاه برگزیده شد. گمپر ریاست را در شرایطی خاص بر عهده گرفت: باشگاه از سال ۱۹۰۵، بعد از فتح کمپئوناتو دی کاتالونا، به این طرف، موفق به کسب هیچ عنوانی نشده بود و در نتیجه از لحاظ مالی در وضعیت مساعدی قرار نداشت. گمپر در ۵ دوره متفاوت، در بین سال های ۱۹۰۸ تا ۱۹۲۵، ریاست باشگاه را بر عهده داشت، و حدود ۲۵ سال را در مجموع در خدمت باشگاه گذراند. یکی از مهم ترین دستاوردهای او، کمک به بارسا برای به دست آوردن یک ورزشگاه اختصاصی بود. در ۱۴ مارس ۱۹۰۹، بازی های خانگی تیم به ورزشگاه کرر اینداستریا، که ۸٫۰۰۰ نفر گنجایش داشت، انتقال یافت. گمپر همچنین تلاش هایی برای افزایش تعداد اعضای باشگاه انجام داد، طوری که در سال ۱۹۲۲، تعداد اعضای باشگاه به فراتر از ۱۰٫۰۰۰ نفر افزایش یافت. در این برهه، ورزشگاه باشگاه دوباره تغییر یافت، و این بار به لس کورتس، که در همان سال افتتاح شده بود. ورزشگاه جدید ۲۲٫۰۰۰ نفر گنجایش داشت که بعدها به ۶۰٫۰۰۰ نفر هم رسید. گمپر همچنین جک گرینول را به عنوان سرمربی انتخاب کرد. هدایت او سبب شد که موقعیت بارسا از نظر فنی دچار تحول شود. در دوران گمپر، تیم فوتبال بارسلونا موفق شد یازده کمپئوناتو دی کاتالونا، شش [کوپا دل ری و چهار کوپا دی پیرنز به دست آورده و نخستین «عصر طلایی» خود را تجربه کند.

دوران دیکتاتوری ریوه را و جنگ های داخلی (۱۹۷۴-۱۹۳۹)

در ۱۴ ژوئن ۱۹۲۵، جمعیت حاضر در یک مسابقه، به نشانه همراهی با اورفئو کاتالا، سرود (در متن اصلی دیده شود) پادشاهی را هو کردند، اقدامی خودجوش که به در واقع واکنشی بود به دیکتاتوری پریمو دی ریوه را. حکومت به عنوان انتقام، ورزشگاه را تعطیل کرد و گمپر را هم مجبور به کناره گیری از ریاست باشگاه کرد. در ۱۹۲۸، مراسم قهرمانی بارسلونا در جام حذفی اسپانیا با ترانه‌ای به نام اودا اِ پلاکتو برگزار شد، ترانه‌ای که توسط یکی از اعضای اصلی گروه «نسل ۲۷»، رافائا آلبرتی، و در وصف عملکرد قهرمانانه دروازه بان بارسا، نوشته شده بود. در ۳۰ ژولای ۱۹۳۰، بنیان گذار باشگاه، خوان گمپر، بعد از دوره‌ای افسردگی که به خاطر مشکلات شخصی و اقتصادی ایجاد شده بود، اقدام به خودکشی کرد. اگرچه بارسلونا بازیکنان بزرگی مانند جوزپ اسکولا داشت که می‌توانستند به تیم کمک کنند، اما باشگاه بعد از این وارد دوره‌ای از افت و نزول شد، که در آن کشمکش های سیاسی جامعه ورزشی را به کلی تحت شعاع قرار داده بود. در این دوران، بارسا در سه جبهه با بحران رو به رو بود، مالی، اجتماعی (شمار اعضای باشگاه روز به روز کاهش می‌یافت) و ورزشی (با اینکه تیم جام کمپیونات دی کاتالونیا را در ۱۹۳۰، ۱۹۳۱، ۱۹۳۲، ۱۹۳۴، ۱۹۳۶ و ۱۹۳۸ تصاحب کرد، اما جز جام قهرمانی ۱۹۳۷ که بعدها پس گرفته شد، در سطح اسپانیا توفیق چندادنی نداشت).

یک ماه بعد از شروع جنگ داخلی، رئیس چپ گرای بارسا، جوزپ سانیول، توسط سربازان فرانسیسکو فرانکو در نزدیکی گواداراما به قتل رسید. در تابستان ۱۹۳۷، اعضای تیم در اردوی مکزیک و آمریکا بودند که خبر وقوع جنگ داخلی دیگر به آن ها رسید. قرار داشتن تیم درآن تور باعث شد که باشگاه از نظر اقتصادی در امان بماند، و نیز نصف بازیکنان خواستار پناهندگی به مکزیک و فرانسه شدند. در ۱۶ مارس ۱۹۳۸، فاشیست ها بمبی را در دفتر باشگاه انداختند که خسارت قابل توجهی بر جا گذاشت. چند ماه بعد، بارسلونا زیر سلطه فاشیست قرار گرفت، و به عنوان نمادی از یک کاتالانی مبارز، با مشکلات بسیار جدی ای مبارزه می‌کرد، و این در شرایطی بود که تعداد اعضای باشگاه به تنها ۳٫۴۸۶ نفر کاهش پیدا کرده بود.

بعد از جنگ های داخلی اسپانیا، زبان کاتالانی و پرچم کاتالانونیا ممنوع شد و تیم ها از استفاده از اسامی غیر اسپانیایی منع شدند. این اقدام سبب شد که باشگاه اجباراً به نام اسپانیایی «Club de Fútbol Barcelona» تغییر نام دهد و همچنین پرچم کاتالونیا را از نماد باشگاه حذف کند. در سال ۱۹۳۴، بارسلونا در نیمه نهایی کوپا دل جنلاریزیمو به مصاف رقیب دیرینه خود، رئال مادرید رفت. بازی رفت در لس کورتس با برتری ۰ - ۳ بارسلونا تمام شد. قبل از آغاز بازی برگشت، یک مقام امنیتی از طرف ژنرال فرانکو در رختکن بارسلونا با بازیکنان دیدار کرد. او به آن ها "یادآوری" کرد که آن ها تنها به واسطه "سخاوت" حکومت است که می‌توانند بازی کنند. بعد این اظهارات، در زمین بازی رئال کاملاً بر بازی تسلط داشت، و در پایان بارسا را با نتیجه ۱ - ۱۱ در هم کوبید[۴].





جنگ و شروعی دوباره

در آن سال‌ها که اسپانیا سرگرم جنگ و نزاع‌های سیاسی خودش بود، باشگاه نیز مانند بسیاری از باشگاههای دیگر از جنگ در امان نماند و آسیبهای بسیاری دید و تلخ ترین سالهای بارسا در این زمانها رقم خورد. در سال ۱۹۴۰ اهالی بارسا دوباره توانستند فعالیت خود را شروع کنند و سعی در ساختن تیم و باشگاهی در حد نام ایالت کاتالونیا نمودند و موفق شدند پس از پنج سال یک قهرمانی دیگر در لیگ بدست آورند. این قهرمانی مدیون فداکاری‌های بازیکنانی نظیر: سزار, والاسکو و... بود که در این پیروزی‌ها نقشی انکار ناشدنی داشتند. اسامی تیم قهرمان سال ۱۹۴۵: والاسکو, کویکو, والرون, الیاس, کورتا, کالو, بنیتو, رایش, گونزالوو II, کالوت,سیرا, سانز, کارو,سوسپدرا, واله, اسکولا, ماریانو مارتینز, گونزالوو III, براوو, روودا, باسیلو, ریبا, سزار, سگوئر در سال ۱۹۵۰ بارسا یک بازیکن بزرگ و نابغه را در ترکیب خود دید. کوبالا بازیکنی که در خط حمله بازی می‌کرد و دارای نبوغ عجیبی بود. در طی سالهای حضور وی در باشگاه بزرگ بارسلونا کمتر پیش می‌آمد که بارسلونا مسابقه‌ای را با پیروزی پشت سر نگذارد. حضور وی در بارسا موجب شده بود بارسا به یکی از قدرتهای آن زمان بدل شود. کوبولا به همراه باسورا و سزار یک خط حمله رویائی را تشکیل داده بودند و کمتر تیمی بود که از گزند این سه مهاجم آماده در امان بماند. کوبالا بازیکنی با سه ملیت مجار, چک و اسپانیایی بود که برای هر سه تیم به میدان رفت.

آغاز عصری جدید با لاپورتا

بعد از دوران ناامید کننده گاسپارت، ترکیب یک رئیس باشگاه جوان، خوان لاپورتا، و یک مربی جوان هلندی، فرانک رایکارد، ستاره آث میلان، باشگاه را دوباره به روزهای اوج خود برگرداند. حضور بازیکنان بین المللی نظیر رونالدینهو، دکو، هنریک لارسن، لودویک ژولی، ساموئل اتوو و رافائل مارکز در کنار بازیکنان محصول باشگاه و اسپانیایی مانند کارلس پویول، آندرس اینیستا، ژاوی هرناندز و ویکتور والدز سبب شد که باشگاه دوباره به دوران موفقیت خود برگردد. بارسا در ۰۵-۲۰۰۴ موفق شد لالیگا و سوپرکاپ اسپانیا را ببرد، و نیز دو ستاره این تیم، یعنی رونالدینهو و اتوو به ترتیب به عنوان اولین و سومین بازیکن سال فیفا انتخاب شدند. در فصل ۰۶-۲۰۰۵، بارسلونا قهرمانی اش در لیگ و سوپرکاپ را مجددا” تکرار کرد. نقطه اوج بارسا در لیگ، در سانتیاگو برنابئو اتفاق افتاد، جایی که بارسلونا موفق شد با حسا ب ۰ – ۳ رئال مادرید را شکست دهد، پیروزی ای که دومین برد فرانک رایکارد در برنابئو محسوب می‌شد و از این حیث او را تبدیل به اولین مربی ای کرد که رئال مادرید را در ورزشگاه خانگی اش دو بار شکست می‌دهد. عملکرد رونالدینهو در این بازی به حدی شگفت انگیز بود که بعد از گل دوم اش، گل سوم بارسا، هواداران رئال را وادار به تشویق و تحسین او کرد. در لیگ قهرمانان، بارسا تیم انگلیسی آرسنال را در فینال ۱ – ۲ شکست داد. در این بازی بارسا در حالیکه تا ۱۵ دقیقه به پایان بازی مقابل تیم ۱۰ نفره آرسنال ۰ – ۱ عقب بود، با تعویض هنریک لارسن، که آخرین باری بود که با پیراهن بارسا بازی می کرد، و در پی آن گل ساموئل اتوو و در ادامه جولیانو بلتی، بازیکن تعویضی، موفق شد نتیجه را به ۱ – ۲ تغییر دهد و به این ترتیب اولین جام اروپایی باشگاه بعد از ۱۴ سال به دست آمد.




بازیکنان پیروز بارسا، در حال گرفتن مدال های قهرمانی بعد از برد مقابل آرسنال در فینال

لیگ قهرمانان اروپا

اگرچه بارسا فصل ۰۷-۲۰۰۶ را با قدرت آغاز کرد، اما در انتها فصل را بدون گرفتن جام به پایان برد. بعدها از تور پیش فصل بارسلونا در آمریکا به دلیل اینکه در آن چند بازیکن کلیدی، از جمله گلزن تیم ساموئل اتوو و ستاره جوان بارسا لیونل مسی، آسیب دیدند، به عنوان یکی از عوامل اصلی عدم موفقیت بارسا در این فصل نام برده شد. همچنین بعد از اینکه اتوو آشکارا از فرانک رایکارد و رونالدینهو انتقاد کرد، در تیم اختلافاتی آشکار به وجود آمد. رونالدینهو نیز پذیرفت که عدم آمادگی بالا بر روی نمایش او در این فصل اثر گذاشته است. در لالیگا، بارسا در اکثر اوقات فصل صدرنشین بود، اما با شروع سال جدید رئال مادرید توانست از بارسلونا سبقت گرفته و قهرمانی را به دست آورد. بارسا همچنین در کوپا دل ری به مرحله نیمه نهایی صعود کرد، جایی که در دور رفت آن، گتافه رقیب خود را با حساب ۲ - ۵ در نوکمپ شکست داد، که در آن لیونل مسی گلی به ثمر رساند که باعث شد همه آن را با گل معروف دیه گو مارادونا مقایسه کنند، اما در دور برگشت بازی را ۰ - ۴ واگذار کرد و ااز صعود به فینال باز ماند. آنها در آن سال در جام باشگاه‌های جهان نیز حضور داشتند، جای که در فینال با گلی دیر هنگام مغلوب حریف برزیلی خود، اینترناسیوناله شدند. در لیگ قهرمانان باشگاههای اروپا، بارسا به دلیل قانون گل‌زده در خانهٔ حریف توسط لیورپول درمرحله یک شانزدهم پایانی حذف شد.

بارسلونا فصل ۰۸-۲۰۰۷ را با عنوان سومی در لالیگا به اتمام رساند، و در لیگ قهرمانان و کوپا دل ری به مرحله نیمه پایانی رسید، که در هر دو توسط قهرمان همان سال حذف شد; منچستر یونایتد و والنسیا. یک روز بعد از شکست ۱ - ۴ مقابل رئال مادرید، خوان لاپورتا اعلام کرد که بعد از ۳۰ ژوئن، جوزپ گواردیولا، سرمربی تیم دوم بارسلونا جانشین فرانک رایکارد خواهد شد.[۵]

فصلی همراه با قهرمانی شش گانه

پیش از آغاز فصل ۰۹-۲۰۰۸، موجی از بی اعتمادی نسبت به رئیس باشگاه، خوان لاپورتا، به راه افتاد. این موضوع سبب شد که در انتخابات ۶۰% این بی اعتمادی را تائید کنند، در حالیکه اگر این مقدار به ۶۶% می‌رسید باعث برکناری او از سمتش می‌شد، و نتیجه این رأی گیری باعث استعفای ۸ نفر از اعضای هیئت مدیره شد. لاپورتا به عنوان نشانه‌ای از بازگشت دوباره‌اش، همراه با مدیر ورزشی باشگاه، تکسیکیی بگرستین، تصمیم گرفتند که هافبک سابق بارسلونا، جوزپ گواردیولا، را به عنوان سرمربی جدید تیم معرفی کنند. لاپورتا همچنین با فروش جیانلوکا زامبروتا، دکو، ادمیلسون و رونالدینهو، تغییراتی عمده در تیم به وجود آورد. حدود ۹۰ میلیون یورو توسط لاپورتا و بگرستین برای بازسازی تیم هزینه شد، و بازیکنانی همچون سیدو کیتا، جرارد پیکه، مارتین کاسرس، دنی آلوز و الکساندر هلب خریداری شدند. علاوه بر این باشگاه هستهٔ اصلی خود را که همان بازیکنان پرورش‌یافته در بارسلونا نظیر کاپیتان پویول، لیونل مسی، ژاوی هرناندز، ویکتور والدز و آندرس اینیستا بودند، حفظ کرد. در ۱۷ ژوئن ۲۰۰۷، بارسا با به دست آوردن ۵۰ امتیاز، با ۱۶ برد، دو تساوی و تنها یک باخت در ۱۹ بازی، رکورد بیشترین امتیاز نیم فصل لالیگا را جا به جا کرد. بارسا همچنین بعد از شکست دادن مایورکا موفق شد برای اولین بار بعد از ۱۹۹۸ به فینال کوپا دل ری صعود کند. ۶ روز بعد، در ۲۳ ژانویه، فدراسیون بین المللی تاریخ و آمار فوتبال (IFFHS)، بارسا را به عنوان بهترین تیم فوتبال جهان در ۱۸ سال گذشته معرفی کرد[۶] . رده بندی بهترین باشگاههای تاریخ فوتبال جهان بر اساس نتایج تیم‌ها در رقابت‌های داخلی، از جمله لیگ و جام حذفی، رقابت های بین‌المللی در قاره‌های مختلف و نیز رقابت‌هایی که مستقیماً زیر نظر فیفا برگزار می‌شد، تعیین شد.




جام های سه گانه - کوپا دل ری، لیگ قهرمانان اروپا و لالیگا (از چپ به راست)

بارسا در دومین ال کلاسیکوی این فصل که در سانتیاگو برنابئو انجام می‌شد، موفق به خلق پیروزی تاریخی ۲ - ۶ شد، که با بیشترین گلی که بارسا تاکنون در ال کلاسیکو به ثمر رسانده برابری می‌کرد، و نیز بااقتدارترین برد بارسا در ال کلاسیکو از سال ۱۹۷۰ محسوب می‌شد، زمانی که درخشش یوهان کرایف موجب پیروزی ۰ - ۵ بارسا مقابل رئال شد. در ۶ می ۲۰۰۹، تنها چند روز بعد برد تاریخی مقابل رقیب سنتی، بارسا در بازی برگشت نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان در ورزشگاه استمفورد بریج به مصاف چلسی رفت. در حالی‌که بازی اول بدون گل به پایان رسیده بود، در بازی دوم چلسی با گل دقیقه ۸ خود ۰ - ۱ پیش افتاده بود، تا زمانیکه در اوقات تلف شده، آندرس اینیستا با شوتی از پشت محوطهٔ جریمه بازی را در دقیقه ۹۳ به تساوی کشاند و بارسا به خاطر گل زده درخانه حریف راهی فینال شد. در ۱۳ می، بارسا با برد ۱ - ۴ مقابل اتلتیک بیلبائو در ورزشگاه مستایا، برای ۲۵ اُمین بار قهرمان کوپا دل ری شد تا همچنان رکورددار این عنوان باقی بماند. تنها چند روز بعد، به خاطر باخت رئال مادرید مقابل ویارئال، دوگانهٔ داخلی بارسا قطعی شد و بارسا قهرمانی فصل ۰۹-۲۰۰۸ لالیگا را جشن گرفت. به کمک بازیکنان بی شمار پرورش یافته در بارسا، که تعدادشان از ۱۱ باریکن اصلی به ۷ نفر می رسید ویکتور والدز، کارلس پویول، جرارد پیکه، ژاوی هرناندز، آندرس اینیستا، سرخیو بوسکتس و لیونل مسی، و اندیشه‌های گواردیولا مبنی بر بازی هجومی و حفظ توپ، بارسا منچستر یونایتد، مدافع عنوان قهرمانی، را در ۲۷ می ۲۰۰۹ و در استادیوم المپیکو رم ۰ - ۲ شکست داد، تا سومین قهرمانی باشگاه در اروپا حاصل شود و سه‌گانهٔ بارسا، که پیش از آن قهرمانی در لالیگا و کوپا دل ری مسجل شده بود، به دست آید[۷] [۸]. این نخستین باری بود که یک تیم موفق می‌شد این سه عنوان را در طول یک فصل تصاحب کند[۹]. در تابستان، باشگاه رکورد نقل و انتقالات خود را با هزینه کردن رقم ۴۶ میلیون یورو ( + ساموئل اتوو که ۲۰ میلیون یورو ارزش گذاری شده بود ) برای به خدمت گرفتن زلاتان ایبراهیموویچ شکست[۱۰]. در ادامه روند موفقیت های خود،بارسلونا توانست با گلهای مسی و کرکیچ و پیروزی 3 بر 1 برابر اتلتیکو بیلبائو در بازی برگشت،قهرمانی سوپرلیگ اسپانیا را ازآن خود کند و چهارمین قهرمانی خود را در یک فصل جشن بگیرد.اما این پایان راه نبود و تنها یک هفته بعد،بازیکنان بارسلونا هوای یک قهرمانی دیگر را در سر پروراندند و این بار در شهر موناکو و با گلزنی بازیکن جوان خود پدرو رودریگز لدسما،موفق شدند شاختاردونتسک اوکراین،قهرمان جام یوفا را از پیش رو برداشته و قهرمان سوپر جام اروپا شوند. انگار سرنوشت و خدا پپ گواردیلا را بسیار دوست دارند،چون بارسلونا و گواردیولا بازهم قهرمانی دیگری را به دست آوردند،اما این بار در سطح جهان و جام باشگاه های جهان.در فینال این مسابقات دو تیم بارسلونا و استودیانتس آرژانتین به مصاف هم رفتند.بازیکنان استودیانتس در نیمه اول گلی را وارد دروازه بارسا کردند.تا دقیقه 88 بازی تماشاگران،ستودیانتس را قهرمان میدانستند.اما تعویض طلایی گواردیولا،پدرو رودریگز،بازهم به داد بارسلونا رسید و در این دقیقه بازی را به تساوی کشاند.بازی به وقت اضافه کشید.در این وقت ها بود که لیونل مسی چند شب قبل از انتخابش به عنوان مرد سال فوتبال جهان،گل پیروزی بارسلونا را با سینه به ثمر رساند تا بارسلونا را جاودانه کند و 6 قهرمانی بارسلونا را برای این تیم و گواردیولا فراهم آورد.





ورزشگاه




کمپ نو

در سال ۱۹۵۷ درهای ورزشگاه عظیمی به نام نوکمپ به روی عموم گشوده شد. این ورزشگاه برای حضور نود هزار نفر گنجایش داشت که در زمان خودش حضور این تعداد تماشاگر برای دیدن یک مسابقه فوتبال بسیار عجیب بود. این ورزشگاه بزرگترین ورزشگاه جهان بود که در آن زمان ساخته شد. گنجایش این ورزشگاه پس از مرمت و بازسازی در سالهای گذشته به یکصد و پانزده هزار نفر افزایش یافت. بارسا در این ورزشگاه موفق شد اولین جام اروپایی خود را در مقابل یک تیم لندنی بدست آورد و در نیوکمپ این تیم را با ۶ گل بدرقه کند تا در بازی برگشت با کسب نتیجه مساوی دو بر دو به عنوان قهرمانی دست پیدا کند. طراح و معمار این ورزشگاه عظیم و مخوف شخصی به نام سانتیر بود. یادگاری وی برای همیشه نزد هواداران پر شور بارسا باقی خواهد ماند و مانند گذشته یک مکان مقدس برای آسولگرانا به حساب خواهد آمد.



· نام: کمپ نو

· شهر: بارسلونا

· گنجایش: 98,772

· بخش های دیگر:

o سیوتات اسپورتیوو خوان گمپر (زمین تمرین تیم فوتبال بارسلونا)

o لاماسیا (آکادمی جوانان باشگاه)

o مینی استادی

o پالائو بلوگرانا (سالن اختصاصی باشگاه)

o پالائو بلوگرانا2 (سالن اختصاصی دوم باشگاه)

o پالائو دی گل

o بارسا پارک[۱۱]



افتخارات اروپایی و تیم رویایی

در خلال سالهای ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۴ یوهان کرایف به همراه «تیم رویایی» (لقب این تیم در آن سالها: Dream Team) موفق شد چهار بار پیاپی قهرمان لیگ اسپانیا شود. در سال ۱۹۹۲ بارسلونا در فینال لیگ قهرمانان اروپا موفق شد با گل دقیقه ۱۱۱ رونالد کومان سمپدوریا که در آن زمان بسیار عالی بازی می‌کرد، را شکست دهد و اولین قهرمانی اروپا را جشن بگیرد. در همان سال بارسلونا با شکست دادن وردربرمن در نیوکمپ و با نتیجه دو بر یک موفق شد اولین سوپر کاپ اروپا را نیز بدست آورد. بازی رفت در آلمان و با نتیجه مساوی یک بر یک به پایان رسیده بود و بارسا در مجموع با نتیجه سه بر دو به پیروزی رسید. در سال‌های بعد نوار موفقیت‌های مردمی ترین تیم جهان ادامه داشت. بارسا همیشه محل حضور بزرگترین ستارگان تاریخ فوتبال دنیا بود. بازیکنانی چون مارادونا، روماریو، استوویچکوف، رونالدو و ریوالدو و بسیاری دیگر از ستارگان بزرگ فوتبال در دهه‌های قرن بیستم در بارسلونا افتخار آفرینی نمودند. پس از سه سال رویایی به همراه لوئیس ونگال که برای بارسا ۲ قهرمانی و یک نائب قهرمانی را در لالیگا به همراه داشت، آبی و اناری‌ها دچار افت غیر قابل قبولی شدند. حتی بازگشت دوباره ونگال پس از ۲ سال نیز نتوانست گره از مشکلات تیم بزرگ کاتالونیا باز کند و دست قهرمانان آبی و اناری برای ۶ سال از جام‌های مختلف به دور ماند. بارسا در فصل ۲۰۰۳ - ۲۰۰۴ با خریداری بازیکن بزرگی همچون رونالدینهو توانست دوباره به همان تیم رویایی گذشته بدل شود, این در حالی بود که باشگاههای رئال مادرید و منچستر به شدت سعی داشتند با پیشنهادات وسوسه انگیز رونالدینهو را خریداری کنند, ولی وی با میل قلبی خود به بارسلونا پیوست تا با پیوستن به تاریخ این باشگاه نقش انکار ناپذیری در موفقیتهای بارسا داشته باشد. حضور خوان لاپورتا در راس هرم مدیریتی بارسا و اعتماد او به یک بازیکن بزرگ و یک مربی گمنام به نام فرانک ریکارد که در ابتدای راه مربیگری خود بود، و حضور بازیکنان ارزشمند باعث شد بارسلونا نه تنها دوباره به اوج اقتدار خود در اروپا بازگردد، بلکه چنان نمایش غرور آفرینی از بازی زیبا و فوتبال ناب و در عین حال کسب نتایج پر گل و جذاب را در معرض دید دوستداران فوتبال قرار دهد، که خیلی‌ها آن را بهترین تیم تاریخ بارسلونا و حتی بهترین تیم تاریخ فوتبال بدانند.

بازیکنان بزرگ

یوهان کرایف افسانه‌ای

در سال ۱۹۷۳ مرد افسانه‌ای فوتبال هلند با بارسلونا قرار داد بست. بازیکنی تیز هوش, سریع و جنگنده که تکنیک منحصر به فردی داشت. حضور کرایف در بارسلونا به تنهایی برای شکست دادن رئال مادرید در آن سالها کافی بود. در آن سالها بارسلونا موفق شد با حضور کرایف رئال مادرید مغرور را که از طرف دولت وقت اسپانیا به شدت حمایت می‌شد با پنج گل در هم بکوبد. بارسا با حضور کرایف در بازیهای بسیاری در مقابل رئال مادرید پر مدعا به پیروزی رسید و این آغاز افسانه کرایف در بارسلونا بود. در خلال این سالها باشگاه بارسلونا هفتاد هزار عضو رسمی و ثبت شده داشت که این در آن زمان در نوع خود بی نظیر بود و یک رکورد محسوب می‌شد و هیچ باشگاهی در جهان وجود نداشت که این تعداد هوادار رسمی داشته باشد. یوهان کرایف در دسامبر 2009 که برای رونمایی از لباس جدید بارسلونا شرکت کرده بود از بارسلونا به عنوان تیم ملی کاتالانها یاد کرد تا نشان دهد که بارسلونا همچنان نماد ملی‌گرایی کاتالانها به شمار می آید.

لباس تیم

در مورد منشا و مبدا رنگ پیراهن بارسلونا، چندین روایت مختلف تاریخی وجود دارد که هر یک رنگ پیراهن بارسلونا را منتسب به موضوعی می دانند. طبق یکی از معتبرترین این روایت ها، انتخاب رنگ آبی و اناری به خوان گمپر، موسس باشگاه، نسبت داده شده است.

اخیراً اما این نتیجه گیری به دست آمده است که ایده انتخاب رنگ آبی و اناری برای پیراهن بارسلونا، از تیم سوئیسی اف سی بازل گرفته شده، باشگاهی که گفته می شود گمپر در گذشته در آن بازی می کرده است. با این حال شواهد به دست آمده از نوادگان گمپر، نشان می دهد که موسس بارسا هرگز ارتباطی با باشگاه سوئیسی نداشته است.

اسپانسرها و تولیدکننده‌های پیراهن

|- !سال های !شرکت تولید کننده لباس !تبلیغ پیراهن |- |۱۹۸۲–۱۹۹۲ |rowspan=1| می با |rowspan=3|نداشته است |- |۱۹۹۲–۱۹۹۸ |rowspan=1| کاپا |- |۱۹۹۸–۲۰۰۶ |rowspan=2| نایک |- |۲۰۰۶–تا حالا |rowspan=1| یونیسف |- |}



رقابت های داخلی

· لالیگا

o قهرمانی (۲۰): 1928-1929، 1944-1945، 1947-1948، 1948-1949، 1951-1952، 1952-1953، 1958-1959، 1959-1960، 1973-1974، 1984-1985، 1990-1991، 1991-1992، 1992-1993، 1993-1994، 1997-1998، 1998-1999، 2004-2005، 2005-2006، 2008-2009، 2009-2010.

o نایب قهرمانی (۲۲): 1929-1930، 1945-1946، 1953-1954، 1954-1955، 1955-1956، 1961-1962، 1963-1964، 1966-1967، 1967-1968، 1970-1971، 1972-1973، 1975-1976، 1976-1977، 1977-1978، 1981-1982، 1985-1986، 1986-1987، 1988-1989، 1996-1997، 1999-2000، 2003-2004، 2006-2007.

· کوپا دل ری

o قهرمانی (۲۵): 1909-1910، 1911-1912، 1912-1913، 1919-1920، 1921-1922، 1924-1925، 1925-1926، 1927-1928، 1941-1942، 1950-1951، 1951-1952، 1952-1953، 1956-1957، 1958-1959، 1962-1963، 1967-1968، 1970-1971، 1977-1978، 1980-1981، 1982-1983، 1987-1988، 1989-1990، 1996-1997، 1997-1998، 2008-2009.

o نایب قهرمانی (۸): 1918-1919، 1931-1932، 1935-1936، 1953-1954، 1973-1974، 1983-1984، 1985-1986، 1995-1996.

· کوپا دی لالیگا

o قهرمانی (۲): 1982-1983، 1985-1986.

· سوپرکاپ

o قهرمانی (۱۱): 1945، 1948، 1952، 1953، 1983، 1991، 1992، 1994، 1996، 2005، 2006.


o نایب قهرمانی (۹): 1949، 1951، 1985، 1988، 1990، 1993، 1997، 1998، 1999.





رقابت های اروپایی



· کاپ اروپا لیگ قهرمانان اروپا

o قهرمانی (۳): 1991-1992، 2005-2006، 2008-2009.

o نایب قهرمانی (۳): 1960-1961، 1985-1986، 1993-1994. 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: